
Τελικά οι εκλογές μας φέρνουν κοντά και βλέπεις ανθρώπους που είχες πολλά χρόνια να δεις στην ΕΥΔΑΠ.
Συνδικαλιστές που δεν είχαν εμφανισθεί στις πρώτες περικοπές μισθών το 2010.
Συνδικαλιστές που δεν εμφανίστηκαν όταν διαλυόταν το επικουρικό μας Ταμείο.
Συνδικαλιστές που δεν εμφανίστηκαν ακόμα και όταν διαλύονταν εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών.
Συνδικαλιστές που δεν εμφανίστηκαν ακόμα και όταν «κουρεύτηκαν» τα αποθεματικά των ασφαλιστικών μας Ταμείων για να πληρωθούν τοκογλύφοι Τραπεζίτες.
Και κυρίως συνδικαλιστές που σιώπησαν εντελώς όταν έγινε η μεταφορά του πρώτου πακέτου στο Ταμείο ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας και έχουν καταπιεί το αμίλητο νερό τώρα που ολοκληρώθηκε η μεταφορά όλου του πακέτου στο ΤΑΙΠΕΔ και από ότι φαίνεται έχει βρεθεί και αγοραστής της ΕΥΔΑΠ.
Η κριτική κυρίως δεν είναι για τον συγκεκριμένο εικονιζόμενο είναι με αφορμή τη συγκεκριμένη εμφάνιση. Εκπροσωπεί ένα συνδικαλιστικό μοντέλο-παράταξη που έχει «απονομιμοποιηθεί», έχει «ακυρωθεί» από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Είναι το συνδικαλιστικό μοντέλο που οδήγησε στην απομαζικοποίηση και την ηθική καταγγελία των σωματείων και των συνδικαλιστών από τους εργαζόμενους με τελικό αποτέλεσμα την έλλειψη αποτελεσματικότητας της προστασίας εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων δεκαετιών που κατέρρευσαν σα χάρτινος πύργος, χωρίς καμία αντίσταση.
Είναι καιρός να αναζητηθεί ένα νέο μοντέλο συνδικαλισμού μακριά από πελατειακές, κομματικές γραφειοκρατικές δεσμεύσεις που δε θα αποτυπώνει απλώς ότι έχει χαθεί αλλά δε θα διστάσει να προχωρήσει και ένα βήμα μπροστά.
Βασίλης Τσόκαλης
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...