Εάν λέτε αλήθεια για το ΤΤ κύριε Στουρνάρα, γιατί είναι ακόμα ελεύθερος ο Παπακωνσταντίνου, ο Προβόπουλος, ο Παπαδόπουλος;

Η απλή αλήθεια με αριθμούς.

Το 9μηνο του 2009, αυτός ο παλιάνθρωπος, ο κουρασμένος, ο βούδας της Ραφήνας, άφησε το ίδρυμα με …κέρδη 160 εκ. Ευρώ! Έχοντας μάλιστα περάσει τους παγκόσμιους κραδασμούς από την κατάρρευση της Lehman. Οι δείκτες του ΤΤ το έφερναν πανευρωπαϊκά στην πρώτη τετράδα.

Έπειτα, ανέλαβαν οι “ξεκούραστοι”. Ο κύριος Κλέων Παπαδόπουλος με την φυσική επιστασία του κυρίου Προβόπουλου και την πολιτική του κυρίου Παπακωνσταντίνου. Δείτε τα αποτελέσματα του 2011.

Αυτό στην γλώσσα των επιχειρήσεων ονομάζεται ανελέητο πλιάτσικο. Σε μία τράπεζα συνυφασμένη με την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Με τον “κουμπαρά” της οικογένειας.

Σήμερα ο κύριος Στουρνάρας χωρίς να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις, βάσει “απόρρητων εκθέσεων” του …Προβόπουλου και του ΤΧΣ, μας λέει ότι το ΤΤ δεν είναι βιώσιμο! Δηλαδή τα αποτελέσματα του είναι ακόμα χειρότερα από την χρήση του 2011. Χωρίς να απαντά στον κοινοβουλευτικό έλεγχο.

Ένα σχεδιάγραμμα της δημοσιονομικής σταθεροποίησης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/05/2012

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ

Η δημιουργία ενός νέου, ενιαίου, καθολικού και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος συνιστά την επίλυση του δομικού προβλήματος των δημόσιων οικονομικών, που αναπαράγεται για πάρα πολλές δεκαετίες. Το πρόβλημα των δημοσίων δαπανών είναι η εκτεταμένη διαφθορά της διοίκησης και οι διασυνδέσεις επιχειρηματικών συμφερόντων με τις κρατικές δαπάνες

Η δημοσιονομική προσαρμογή σύμφωνα με το Μνημόνιο 2 επιδιώκει να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες από το 44% (που είναι ο μέσος όρος της τελευταίας 20ετίας) στο 34-35% του ΑΕΠ και να σταθεροποιήσει τα δημόσια έσοδα στο 38-39% του ΑΕΠ (που είναι ο μέσος όρος της τελευταίας εικοσαετίας), με ένα πλεόνασμα της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ το οποίο θα εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος.

Η δική μας σκέψη πρέπει να προσανατολιστεί στη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών με τρόπο που δεν θα επιφέρει επιπρόσθετη ύφεση και ταυτόχρονα σταδιακά θα οδηγήσει στην εξάλειψη του πρωτογενούς ελλείμματος του προϋπολογισμού. Η δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να σταθεροποιήσει τα έσοδα και τις δαπάνες στο 41-42% του ΑΕΠ και να διατηρήσει μία σχετικά σταθεροποιημένη συνθήκη με ένα μικρό εύρος διακύμανσης του ελλείμματος ανάλογα με τις διακυμάνσεις της πραγματικής οικονομίας.

Τάσου Πετρόπουλου: Η ώρα της αναμέτρησης

Του Τάσου Πετρόπουλου: Η ώρα της αναμέτρησης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/03/2012  «ΑΥΓΗ»

Του Τάσου Πετρόπουλου*

Κανείς στο παρελθόν δεν αποτόλμησε να καταργήσει θεμελιώδεις θεσμούς του δικαίου της εργασίας. Γι’ αυτό και ντρέπονται να ομολογήσουν ότι κατήργησαν το Συλλογικό Εργατικό Δίκαιο που οικοδομήθηκε με αγώνες και αίμα.

Εισηγήθηκαν και ψήφισαν την κατάργησή του με έναν χλευαστικό για τη νοημοσύνη μας τίτλο: «Μέτρα για την ενθάρρυνση της επαναδιαπραγμάτευσης των συλλογικών συμβάσεων».

Παραβίασαν έξι τουλάχιστον άρθρα του Συντάγματος, τέσσερις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας, τα άρθρα 4 και 6 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, το άρθρο 151 της Συνθήκης της Λισσαβώνας, αρκετές διατάξεις του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων υπό τον τίτλο IV (Αλληλεγγύη) και το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ασκώντας την πολιτική ως τέχνη της παραπλάνησης, καλούν εργοδοτικές οργανώσεις και συνδικάτα να επαναφέρουν σε ισχύ όλα όσα οι ίδιοι κατήργησαν.

Η κυβέρνηση προσποιείται ότι αφήνει στα συνδικάτα την «ελευθερία» να συμφωνήσουν και πάλι τους όρους αμοιβής και εργασίας που οικοδομούνταν από το 1935, καθώς από τότε και μέχρι την 14.2.2012, οι όροι των συλλογικών συμβάσεων που καταγγέλλονταν, αν δεν τροποποιούνταν, εξακολουθούσαν να ισχύουν στο πεδίο των ατομικών συμβάσεων.

Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Τρίτης 28.2.2012, θέλησε να αποτελειώσει ό, τι διέφυγε από το ν. 4046/14.2.2012. Απόφαση που, αν προσβληθεί από τις θιγόμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις, σύντομα θα κληθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας να ακυρώσει. Και τούτο διότι, χωρίς να έχει εξοπλιστεί με εξουσιοδότηση νόμου, το Υπουργικό Συμβούλιο «κατήργησε», μεταξύ άλλων, ακόμη και ατομικές συμβάσεις που έχουν ρήτρα μονιμότητας καθώς και όλους τους λοιπούς, πλέον των αμοιβών, κανονιστικούς όρους (ωράρια, άδειες κ.λπ.), συμπεριλαμβανομένων και των περιορισμών εκείνων που, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, απέκλειαν ή δυσχέραιναν τις απολύσεις.

Καιρός να ξαναβρεί η πολιτική τον ξεχασμένο προορισμό της. Να οργανωθούν όλοι οι εργαζόμενοι σε συνδικαλιστικές οργανώσεις για να αναμετρηθούν στις αναπόφευκτες συγκρούσεις που εγκυμονεί η κατάργηση της Διαιτησίας. Διότι δεν αρκεί να πείθουμε πως έχουμε δίκιο. Ότι έχουμε δίκιο ομολογούν κι εκείνοι που επέβαλαν την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας. Πρέπει και να νικήσουμε.

* Ο Τάσος Πετρόπουλος είναι δικηγόρος – εργατολόγος

Επτά προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή: Πρώτα τα ταμεία, μετά οι δανειστές

Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/02/2012

* Η στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων είναι αναγκαία και εφικτή

* Αλ. Τσίπρας: Χρειάζεται ένας άλλος συνασπισμός εξουσίας να έρθει σε ρήξη με τις πολιτικές του Μνημονίου

* Αόριστες υποσχέσεις Βενιζέλου για την περιουσία των ταμείων

 

Επτά προτάσεις για τη διασφάλιση της περιουσίας των ταμείων και την εξεύρεση νέων πόρων, προκειμένου να αποτραπεί η κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης, κατέθεσε χθες στη Βουλή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας. Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε τους μουτζαχεντίν του φιλελευθερισμού που προωθούν την αποδόμηση του ασφαλιστικού συστήματος και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι όλα τα μέτρα που λαμβάνει αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση των δανειστών και των τραπεζών.

Ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος, απαντώντας, κατέφυγε και πάλι στα γνωστά κινδυνολογικά στερεότυπα περί εξόδου της χώρας από το ευρώ αν δεν εφαρμοστούν τα μέτρα. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να απορρίψει ακόμη και την πρόταση για «κούρεμα» των ομολόγων της ΕΚΤ με το επιχείρημα ότι σ’ αυτή την περίπτωση η ΕΚΤ θα σταματήσει να στηρίζει την ελληνική οικονομία.

 

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα ασφαλιστικά ταμεία

– Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα

– Κοινωνική ρήτρα επί της ακίνητης περιουσίας

– Ειδική έκτακτη εισφορά επί του συνόλου των συναλλαγών που πραγματοποιούνται μέσω πιστωτικών ιδρυμάτων, που θα επιβαρύνει αποκλειστικώς τα τραπεζικά ιδρύματα

– Ειδική εισφορά στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές

– Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, ώστε το ταμείο της περιουσίας να υπηρετεί τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι τους δανειστές

– Το πρόγραμμα «Ήλιος» να πληρώνει τα ταμεία και όχι τους δανειστές

– Απόδοση των 10 δισ. ευρώ που οφείλει το κράτος στα ταμεία.

 

Δικαστική έρευνα για τη διαχείριση των αποθεματικών

Τη δικαστική διερεύνηση της διαχείρισης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων από την ΤτΕ προανήγγειλε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Τέντες μετά την επίσκεψη του ανεξάρτητου βουλευτή Π. Κουρουμπλή.

Χαλυβουργία: μια απεργία για το μέλλον της οικονομίας

ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/01/2012 του Πετρου Λιναρδου-Ρυλμον Η διαχείριση της οικονομίας από την κυβέρνηση Παπαδήμου έχει εγκαταλείψει το στόχο τής προοδευτικής μείωσης του δημόσιου χρέους, όπως έχει εγκαταλείψει την επιδίωξη του συντονισμού των διαφόρων πολιτικών για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Ακόμα κι αν ολοκληρωθεί η διαδικασία της εθελοντικής ανταλλαγής ομολόγων (PSI) και υπάρξει μια νέα δανειακή σύμβαση που θα αυξήσει φυσικά το χρέος, το αδιέξοδο της υπερχρέωσης θα εκδηλωθεί αργά ή γρήγορα. Σε αυτές τις συνθήκες, τόσο οι πολιτικές που αφορούν τη λειτουργία της κρατικής μηχανής όσο και η πολιτική της μείωσης των αμοιβών της εργασίας, που θεωρητικά αποτελούν μέρος της κυρίαρχης στρατηγικής, δεν έχουν τα αποτελέσματα τα οποία επιδιώκουν, γιατί τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας αποδιοργανώνονται με ρυθμούς τέτοιους, ώστε κλείνουν αντί να ανοίγουν οι δρόμοι για μια συντεταγμένη ανασυγκρότηση της οικονομίας. Σημαντικός παράγοντας αυτής της αποδιοργάνωσης είναι η απόσυρση του κεφαλαίου από την παραγωγή, σε συνδυασμό με τη φυγή του στο εξωτερικό. Μέρος αυτού του φαινομένου, της φυγής του κεφαλαίου μπροστά στο αδιέξοδο των εφαρμοζόμενων πολιτικών, είναι η προσπάθεια αξιοποίησης της στρατηγικής της «εσωτερικής υποτίμησης» για την πραγματοποίηση γρήγορων κερδών και όχι φυσικά για την πραγματοποίηση επενδύσεων και την αύξηση της παραγωγής. Η πλέον χαρακτηριστική και γνωστή περίπτωση, λόγω της ηρωικής απεργίας των εργαζομένων, είναι η Χαλυβουργική στον Ασπρόπυργο, όπου οι απολύσεις και οι αλλαγές στα ωράρια λειτουργίας της μονάδας δεν προκύπτουν από την ανάγκη αντιμετώπισης της μείωσης της παραγωγής, αλλά από την προσπάθεια του εργοδότη να επαναφέρει την υψηλή κερδοφορία σε συνθήκες που κανονικά δεν το επιτρέπουν — την ίδια στιγμή που αυτή η μονάδα παραγωγής χρειάζεται επειγόντως επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό της και τη δημιουργία ασφαλών συνθηκών λειτουργίας για τους εργαζόμενους. Οι πρωτοετείς φοιτητές που στέλνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να επιβάλουν τις απλοϊκές και αποτυχημένες συνταγές του κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως αντί να φέρνουν κεφάλαια οι μειώσεις μισθών, διώχνουν τα κεφάλαια οι μειώσεις της παραγωγής. Επίσης δεν εξετάζουν την πορεία της ελληνικής βιομηχανίας την τελευταία εικοσαετία, που δείχνει καθαρά ότι το αθάνατο ελληνικό επιχειρηματικό πνεύμα δεν βρήκε παρά τρόπους να διαχειριστεί την απώλεια ανταγωνιστικότητας και παραγωγικού ιστού, υποστηριζόμενο από την ανοχή της αδήλωτης εργασίας, την «εκσυγχρονιστική» απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, καθώς και την ανοχή απέναντι στις αυξήσεις τιμών (με διαφόρων ειδών καρτέλ) που έκαναν την Ελλάδα πρωταθλήτρια του πληθωρισμού στην Ευρώπη.