ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ!

 

Αναδημοσίευση από «Iskra»

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΒΟΜΒΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ! ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ

ΥΠΕΡΟΓΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ!

ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

Εγκρίθηκε σήμερα από το Υπουργικό Συμβούλιο το νέο νομοσχέδιο-πραξικόπημα της κυβέρνησης για την «αναδιάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών».
Με το νομοσχέδιο αυτό προβλέπονται μια σειρά από αντισυνταγματικές ρυθμίσεις οι οποίες βάλουν ευθέως εναντίον των εργασιακών, μισθολογικών και ασφαλιστικων δικαιωμάτων των εργαζομένων και θέτουν τις βάσεις για την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών και τη σταδιακή παράδοση τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

 

Η νεοφιλελεύθερη-τροϊκανή κυβέρνηση της χώρας με το νομοσχέδιο αυτό αντί να προχωρήσει στην αναβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών με τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου, προσιτού και γρήγορου  δημόσιου πάντα, δικτύου μεταφορών βάζει την ταφόπλακα στον κοινωνικό και αναπτυξιακό τους ρόλο, οδηγώντας ταυτόχρονα τους εργαζόμενους σε αυτές σε ένα σύγχρονο μεσαίωνα.

 

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ  ΜΕΣΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΣΕ ΔΥΟ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
Πιο συγκεκριμένα, προβλέπεται η σύσταση «Μητροπολιτικού Φορέα» για τις αστικές συγκοινωνίες, με συγχώνευση των μέσων σταθερής τροχιάς (Τραμ, Μετρό, ΗΣΑΠ) και της ΕΘΕΛ με ΗΛΠΑΠ σε δύο, αντίστοιχα, εταιρείες.
Η συγχώνευση σε δύο εταιρείες γίνεται υπό το πρόσχημα του συμμαζέματος των ελλειμμάτων των αστικών συγκοινωνιών. Οι εταιρείες θα λειτουργούν υπό τη σκέπη του ΟΑΣΑ, ο οποίος με τη σειρά του θα ασκεί καθήκοντα μητροπολιτικού φορέα. Μάλιστα, η αρμοδιότητά του θα επεκταθεί τόσο προς τους ΟΤΑ που λειτουργούν μεταφορικές υπηρεσίες όσο και προς τα ΚΤΕΛ Αττικής, ενώ θα συνεργάζεται στενά και με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για τον προαστιακό σιδηρόδρομο.

«Fuck Fees» η «Γαμώ τα δίδακτρα»

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/11/2010 «ΑΥΓΗ»

Το ελληνικό «μικρόβιο» τον φοιτητικών κινητοποιήσεων φαίνεται ότι χτύπησε το Λονδίνο και το αγγλικό φοιτητικό κίνημα. Αντιδρώντας έντονα στον τριπλασιασμό των πανεπιστημιακών διδάκτρων εκ μέρους της κυβέρνησης προχώρησαν σε δυναμικές κινητοποιήσεις στο κέντρο του Λονδίνου.

“Καταστρέφουμε το κτήριο όπως εκείνοι μας καταστρέφουν την ευκαιρία που έχουμε να σπουδάζουμε” δηλώνει εξοργισμένος ο 20χρονος Κόριν, φοιτητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, στο πλαίσιο της μαζικότερης φοιτητικής κινητοποίησης που έγινε τα τελευταία αρκετά χρόνια στην πρωτεύουσα της Αγγλίας.

Περίπου 52.000 φοιτητές και καθηγητές συμμετείχαν στη χθεσινή πορεία, η οποία κατέλειξε στα γραφεία του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος. Μεγάλη μερίδα εξαγριωμένων φοιτητών που εναντιώνονται στον τριπλασιασμό των διδάκτρων από την κυβέρνηση του Ντ. Κάμερον κατέλαβε στα κεντρικά γραφεία του συντηρητικού κόμματος, αιφνιδιάζοντας την αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες κοιτούσαν έκπληκτες τον όγκο των διαδηλωτών να σπάει τις τζαμαρίες της πρόσοψης.

Οι φοιτητές άναψαν δύο φωτιές έξω από το κτήριο, ενώ κατέλαβαν και το σύνολο των γραφείων και έφτασαν στην οροφή όπου πετούσαν φυλλάδια. Την ίδια στιγμή ένα άλλο μπλοκ φοιτητών έξω από το κοινοβούλιο, περνούσε τη νύχτα μέσα σε σκηνές. Η κατάσταση σημαδεύτηκε από δυναμικά συνθήματα και βίαιες καταστροφές εκ μέρους των φοιτητών, που φέτος θα πρέπει να πληρώσουν 10.000 λίρες περισσότερο για τις σπουδές τους.

 

Γ. Δραγασάκης: Η υποψηφιότητα Μητρόπουλου απαντά σε ώριμη ανάγκη

Γ. Δραγασάκης: Η υποψηφιότητα Μητρόπουλου απαντά σε ώριμη ανάγκη

Σφέτσα Δάφνη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 17/10/2010 «ΑΥΓΗ»

Συνέντευξη στη Δάφνη Σφέτσα

Ο κ. Γιούνκερ άθελά του ίσως αναγνώρισε ότι η κρίση που ζούμε, δεν είναι μια κρίση προσαρμογής της Ελλάδας σε ένα επιτυχές μοντέλο ανάπτυξης, αλλά κρίση του ίδιου του μοντέλου 

«Μια κίνηση σε θετική κατεύθυνση, που απαντά σε μια ώριμη ανάγκη» χαρακτηρίζει ο Γιάννης Δραγασάκης την υποψηφιότητα του Αλέξη Μητρόπουλου και τονίζει ότι η συνάντηση των δυνάμεων ριζοσπαστικής, ανανεωτικής αριστεράς με τον σοσιαλιστικό χώρο «πρέπει να συνεχιστεί μετά τις εκλογές με μεγαλύτερη δυναμική».

Στη συνέντευξή του στην «Α» ο τ. βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μιλά για το ενδεχόμενο επιμήκυνσης της αποπληρωμής του δανείου, σχολιάζοντας πως πρόκειται για «μετακύλιση του προβλήματος στις επόμενες γενιές», ενώ υποστηρίζει πως δεν ήρθε το Μνημόνιο επειδή φύγαμε από τις αγορές, αλλά το ανάποδο: Φύγαμε από τις αγορές για να δικαιολογηθούν τα μέτρα και το ΔΝΤ…

* Πού αποδίδετε την όψιμη αποκάλυψη Γιούνκερ ότι όλοι στην Ευρώπη και στην Ελλάδα γνώριζαν για την επικείμενη ελληνική κρίση;

Ο κ. Γιούνκερ άθελά του ίσως αναγνώρισε ότι η κρίση που ζούμε δεν είναι μια κρίση προσαρμογής της Ελλάδας σε ένα μοντέλο ανάπτυξης επιτυχές, αλλά είναι μια κρίση του ίδιου του μοντέλου που στηρίχθηκε στην άνιση διανομή και στη μεγέθυνση μέσω δανεισμού. Αυτό το μοντέλο είναι που έχει οδηγήσει στη χρεωκοπία και όχι η βραδυπορία της Ελλάδας να προσαρμοστεί σ’ αυτό, όπως υποστηρίζουν οι εγχώριοι υποστηρικτές της λογικής του «Μνημονίου».

Ο κ. Γιούνκερ αναγνώρισε επίσης ότι οι Ευρωπαίοι κέρδιζαν από τη δανειακή και καταναλωτική φούσκα της Ελλάδας. Ίσως με τον τρόπο αυτό, ήθελε να προετοιμάσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για κάποια επιμήκυνση ή άλλο διακανονισμό του χρέους, αλλά και την ελληνική κοινή γνώμη για νέα σκληρά μέτρα με τα οποία η όποια τέτοια ρύθμιση θα συνοδευτεί.

* Τι σημαίνει η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου της τρόικας, θέμα που άνοιξε ο ίδιος ο Στρος Καν;

Σημαίνει μετακύλιση του προβλήματος στις επόμενες γενιές -όπως γινόταν και έως σήμερα- και διαιώνιση του ελέγχου από την τρόικα.

Η αριστερά ενδιαφέρεται όχι για τη μετάθεση, αλλά για την αντιμετώπιση του προβλήματος και μάλιστα με τρόπο ριζικό. Η μετακύλιση ενός μέρους του χρέους θα είχε νόημα αν εντασσόταν σε μια συνολική πολιτική που θα αντιμετώπιζε και το πρόβλημα του συσσωρευμένου χρέους και τις αιτίες που το δημιουργούν.

* Επειδή και στον χώρο της αριστεράς διατυπώνονται ποικίλες προτάσεις, και ορισμένες φορές με ανταγωνιστική διάθεση, ποια στοιχεία κατά τη γνώμη σας συγκροτούν μια αριστερή πρόταση;

Ορθά το ζήτημα του χρέους απασχολεί. Πρέπει να προφυλαχτούμε όμως από μια «μονοθεματική» ενασχόληση με το χρέος, ερήμην των όσων γίνονται στο όνομά του. Και τούτο γιατί το δημόσιο χρέος χρησιμοποιείται ως μοχλός για να αντιμετωπιστούν και υπαρκτά προβλήματα με νεοφιλελεύθερη και σκληρή, ταξική λογική. Επομένως η αριστερά, για να ηγεμονεύσει, πρέπει να δίνει τις δικές της απαντήσεις στα προβλήματα και να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό ένα συνολικό σχέδιο αλλαγών και ανατροπών για τον οικονομικό και οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Ορθά τονίζουμε επίσης ότι το χρέος πρέπει να το πληρώσουν και οι πιστωτές. Όμως το δημόσιο χρέος δεν είναι μόνο μια οφειλή. Είναι μια κοινωνική σχέση. Μια σχέση μάλιστα που διαμεσολαβείται από το κράτος. Άρα ρύθμιση του χρέους, ακόμη και δραστική διαγραφή μέρους του χρέους, δεν συνεπάγεται αυτόματα οφέλη για τους εργαζόμενους. Για να υπάρξουν τέτοια οφέλη πρέπει η όποια ρύθμιση του χρέους να εντάσσεται και να υπηρετεί μια πολιτική αναδιανομής και αλλαγών σε ό,τι αφορά τον ρόλο και τη λειτουργία του κράτους.

Τέλος, το πρόβλημα του χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό. Άρα φροντίδα και στόχος της αριστεράς πρέπει να είναι οι εθνικοί αγώνες και οι όποιες εθνικές λύσεις να εντάσσονται σε μια ευρύτερη ευρωπαϊκή και διεθνή δυναμική.

Καταλήγω λοιπόν με τη διαπίστωση ότι ο αγώνας για μια δίκαιη ρύθμιση του προβλήματος του χρέους, και στην Ελλάδα και διεθνώς, πρέπει και μπορεί να γίνει πεδίο συνάντησης ευρύτερων δυνάμεων και όχι πεδίο ενός ακόμη εσωτερικού ανταγωνισμού της αριστεράς.

* Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η πολιτική του «Μνημονίου» ήταν μονόδρομος. Υπήρχαν περιθώρια για εναλλακτική αριστερή απάντηση;

Η προσφυγή στο ΔΝΤ και το «Μνημόνιο» δεν έγινε επειδή βρεθήκαμε εκτός αγορών δανεισμού. Η ελληνική οικονομία αφέθηκε να βρεθεί εκτός αγορών για να δικαιολογηθούν το «Μνημόνιο» και η προσφυγή στο ΔΝΤ.

Τούτο σημαίνει ότι όχι μόνο αριστερές αλλά και συστημικές εναλλακτικές δυνατότητες υπήρχαν. Μπορούσαν π.χ. και η ανερμάτιστη κυβέρνηση της Ν.Δ., όσο είχε την εξουσία, και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια να διαπραγματευτούν ένα συνολικό πρόγραμμα και τους όρους χρηματοδότησής του με την Ε.Ε. και την Κεντρική Τράπεζα, όπως είχαν προτείνει πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Πολ Κρούγκμαν.

Πέραν αυτού, αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έκανε ό,τι κάνει η αμερικανική ή η ιαπωνική και όλες οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου, αν δηλαδή λειτουργούσε και αυτή ως δανειστής ύστατης ανάγκης, αν παρενέβαινε στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, όπως δειλά κάνει σήμερα, και αντιμετώπιζε την κερδοσκοπία, τότε η κρίση θα υπήρχε βεβαίως, αλλά θα ήταν διαχειρίσιμη, δεν θα φτάναμε στο «Μνημόνιο». Αλλά τότε η κρίση δεν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως ευκαιρία για να γίνουν ιστορικών διαστάσεων ανατροπές και αναδιανομές σε βάρος του κόσμου της εργασίας, αλλά και της κοινωνίας συνολικά. Και η Ελλάδα δεν θα γινόταν διεθνές πειραματόζωο και παράδειγμα προς αποφυγή.

* Παρότι κυριαρχεί η τάση ρευστοποίησης του πολιτικού συστήματος, επιχειρείται η δημιουργία πολιτικών συνεργασιών στη βάση του “ρεαλισμού” και της υποστήριξης του «Μνημονίου». Πώς σχολιάζετε τις κινήσεις αυτές;

Το «Μνημόνιο» δεν μπορεί να βρει νομιμοποίηση ούτε ως διαδικασία, διότι είναι προϊόν εκβιασμού (ή το αποδέχεστε ή χρεωκοπείτε), ούτε μπορεί να νομιμοποιηθεί εκ του αποτελέσματος. Λειτουργεί ως ένας τεράστιος μηχανισμός αναδιανομής εισοδημάτων, ισοπέδωσης δικαιωμάτων, αποδιάρθρωσης της οικονομίας, με αποτέλεσμα την αύξηση του χρέους και της ανεργίας. Δεν παρέχει καμία βάση για κάποιο κοινωνικό συμβόλαιο. Είναι αντίθετο με τη λογική των όποιων κοινωνικών δεσμεύσεων ή των κοινωνικών εγγυήσεων.

Επομένως μόνο η συμμετοχή στη νομή της εξουσίας μπορεί να γίνει η συγκολλητική ουσία στις όποιες συνεργασίες επιχειρούνται στη βάση του «Μνημονίου».

* Η ριζοσπαστική, ανανεωτική αριστερά εμφανίζεται πολυδιασπασμένη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Περιφέρεια Αττικής, όπου η ψήφος αναλογεί σε εθνικές εκλογές. Ποιοι είναι οι λόγοι, κατά την εκτίμησή σας, γι’ αυτό το τοπίο;

Φοβούμαι πως ζούμε για μια ακόμη φορά το σύνδρομο μιας «ανέτοιμης αριστεράς». Σημαντικά ιστορικά γεγονότα έχουν βρει στο παρελθόν και εξακολουθούν δυστυχώς να βρίσκουν την αριστερά ανέτοιμη, χωρίς τις αναγκαίες θεωρητικές επεξεργασίες, χωρίς την αναγκαία πολιτική ετοιμότητα, χωρίς θεσμούς και κυρίως κουλτούρα διαλόγου. Τα κενά αυτά έρχονται να καλύψουν υποκειμενισμοί, «βολονταρισμοί», θεμιτές ή αθέμιτες προσωπικές φιλοδοξίες και στρατηγικές, ατομικοί ή ομαδικοί μικροηγεμονισμοί.

Συνέβη και στο παρελθόν αυτό, με οδυνηρές για το αριστερό κίνημα συνέπειες, και γι’ αυτό δεν υπάρχει χώρος γι’ αυταπάτες. Τίποτε το θετικό δεν μπορεί να προκύψει από τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης.

Ας μην βλέπουμε όμως μόνο τα αρνητικά ή μόνο τις κορυφές των μικρόκοσμων της αριστεράς. Ας δούμε τον αγώνα της Ελένης Πορτάλιου στην Αθήνα και εκατοντάδων υποψήφιων σε όλη την Ελλάδα που γίνονται πόλοι ευρύτερων συσπειρώσεων. Ας δούμε τις θετικές αναταράξεις που φέρνει η υποψηφιότητα Μητρόπουλου, που αν δεν υπήρχε, ενδεχομένως δεν θα υπήρχε και εκείνη του Δημαρά και το αποδιαρθρωτικό για τον δικομματισμό σκηνικό που διαμορφώνεται στην Αττική.

Ας σκεφτούμε τί θα μπορούσε να κάνει σήμερα ένας πιο συνεκτικός Συνασπισμός, ένας πιο αλληλέγγυος ΣΥΡΙΖΑ και, κυρίως, μια συμπαραταγμένη αριστερά, σε συνεργασία με κοινωνικές δυνάμεις από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ που αναζητούν ένα νέο προσανατολισμό. Ο κατακερματισμός επομένως της παρούσας φάσης όχι μόνο πρέπει, αλλά και μπορεί να γίνει συνεργασία, συμπαράταξη, συσπείρωση στην επόμενη φάση. Ας εργασθούμε λοιπόν γι’ αυτό.

* Στην Περιφέρεια Αττικής με επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο συγκροτήθηκε ένα ψηφοδέλτιο που επιδιώκει να εκφράσει την ανάγκη συνάντησης λαϊκών – πολιτικών δυνάμεων κατά του Μνημονίου. Ποια προοπτική διακρίνετε σε αυτήν τη συνάντηση;

Η προοπτική εξαρτάται και από τη στάση της αριστεράς. Διαφοροποιήσεις στον χώρο του ΠΑΣΟΚ συντελούνται πολλές και προς ποικίλες κατευθύνσεις. Ο Αλέξης Μητρόπουλος και οι δυνάμεις που συγκροτούν την πρωτοβουλία του επέλεξαν να συνομιλήσουν με την Αριστερά και να δεσμευτούν σε κοινούς στόχους. Είναι μια κίνηση σε θετική κατεύθυνση που απαντά σε μια ώριμη ανάγκη. Ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να επιβραβευθεί και να ενισχυθεί, ώστε μετά τις εκλογές να συνεχιστεί με μεγαλύτερη δυναμική.

«ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΟ» ΚΑΡΤΕΛ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΣΕΙ ΤΑ ΣΟΥΠΕΡ-ΜΑΡΚΕΤ!

 

Αναδημοσίευση από «ISKRA»

ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ!

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΑ ΥΨΗ!

Κάθε φορά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας στοιχεία για τις εναρμονισμένες πρακτικές των σουπερμάρκετ, οι οποίες εκτοξεύουν στα ύψη τις τιμές των προϊόντων, οι αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης δηλώνουν «αγανακτισμένοι» αλλά «ανήμποροι» να επέμβουν ουσιαστικά. Όμως η στάση αυτή του «Πόντιου Πιλάτου» που επιλέγει στην πράξη η κυβέρνηση, αποτελεί επί της ουσίας στήριξη του καρτέλ των σούπερμαρκετ, το οποίο λεηλατεί τα εισοδήματα των νοικοκυριών.

 

Αποκαλυπτικό προς αυτή την κατεύθυνση είναι το ρεπορτάζ της Δήμητρας Σκούφου στην εφημερίδα «Τα Νέα», το οποίο φανερώνει ότι τα επιχειρήματα της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ περί «ανταγωνισμού» και «απελευθέρωσης» των αγορών δεν είναι παρά κούφια λόγια, τα οποία το μόνο που εξυπηρετούν είναι την προπαγάνδα υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου, το οποίο απαιτεί την ελαχιστοποίηση των όποιων ρυθμίσεων, προκειμένου να επιβάλλει μονοπωλιακές ή ολιγοπωλιακές πρακτικές, οι οποίες εκτοξεύουν τα κέρδη του.

Αναλυτικά το ρεπορτάζ:

«Τιµές-καρµπόν καταγράφονται σε ίδια προϊόντα που πωλούνται στα ράφια διαφορετικών σούπερ µάρκετ. Ο έλληνας καταναλωτής είναι εγκλωβισµένος σε µια αγορά στην οποία κάθε άλλο παρά λειτουργεί ο ανταγωνισµός.

Ταυτόχρονα είναι αναγκασµένος να πληρώνει και ακριβότερα σε σχέση µε τους άλλους Ευρωπαίους τα ίδια προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών που πωλούνται στην Ελλάδα.

Η έρευνα που έκαναν «ΤΑ ΝΕΑ», µε βάση τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Τιµών, σε 6 µεγάλες αλυσίδες, είναι αποκαλυπτική και δείχνει ότι ο ανταγωνισµός δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε στην ελληνική αγορά. Εξετάζοντας τις τιµές 29 βασικών προϊόντων, τα οποία επελέγησαν τυχαία, προκύπτει ότι οι καταναλωτές που θα θελήσουν να τα αγοράσουν µε δυσκολία θα βρουν αξιοσηµείωτες διαφορές στις τιµές ανάµεσα στις έξι αλυσίδες σούπερ µάρκετ. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις οι τιµές είναι ακριβώς ίδιες. Ενδεικτικά, το ψωµί του τοστ συγκεκριµένης εταιρείας στα 3 από τα 6 σούπερ µάρκετ είχε τιµή 2,73 ευρώ, στα δύο σούπερ µάρκετ κόστιζε 2,72, ενώ µόνο σε ένα η διάφορα της τιµής ήταν οριακά υψηλότερη, στα 2,87 ευρώ. Ενα κιλό αλεύρι αντίστοιχα είχε την ίδια τιµή, 1,15 ευρώ, στα 5 από τα 6 σούπερ µάρκετ, ενώ επίσης ένα πακέτο µπισκότα είχε την ίδια ακριβώς τιµή, 1,05 ευρώ, στα 4 από τα 6 σούπερ µάρκετ. Οµως ακόµα και σε είδη που οι τιµές τους δεν είναι ακριβώς οι ίδιες, η διαφορά τις περισσότερες φορές είναι µερικά λεπτά.

Το κόστος του καλαθιού
Ανάλογη είναι και η εικόνα στο συνολικό κόστος του καλαθιού. Σύµφωνα µε τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Τιµών του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, στις 5 Οκτωβρίου 2010 ένα καλάθι µε 29 αγαθά κόστιζε στην αλυσίδα Carrefour – Μαρινόπουλος 88,91 ευρώ, στην αλυσίδα Μy Μarket 91,14 ευρώ, στην Α-Β Βασιλόπουλος 89,69 ευρώ, στη Σκλαβενίτης 89,49 ευρώ, στην Ατλάντικ 92,85 ευρώ και τέλος στον Βερόπουλο 90,43 ευρώ. Ετσι η διαφορά ανάµεσα στο φθηνότερο και το ακριβότερο σούπερ µάρκετ ήταν 3.94 ευρώ, η οποία ανάµεσα σε 4 αλυσίδες σούπερ µάρκετ µειώνεται ακόµη περισσότερο και φθάνει µόλις το 1,5 ευρώ.

Στελέχη του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας εκτιµούν ότι οι ανύπαρκτες ή µικρές αποκλίσεις τιµών σε κάθε περίπτωση κρίνονται αδικαιολόγητες και διερευνώνται τόσο στο κοµµάτι που αφορά τις βιοµηχανίες όσο και στο κοµµάτι που αφορά τις αλυσίδες σούπερ µάρκετ.

Η ηγεσία του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας ελπίζει ότι µε το Παρατηρητήριο Τιµών οι καταναλωτές θα µπορούν να έχουν µια συνολική εικόνα των τιµών και θα µπορούν να συγκρίνουν ώστε να βρίσκουν τις καλύτερες τιµές. Μάλιστα σήµερα οι καταναλωτές µε τις υπάρχουσες πληροφορίες που έχουν µπει στο Παρατηρητήριο µπορούν να βρίσκουν το εύρος των τιµών σε σούπερ µάρκετ αλλά και τις τιµές ανά προϊόν σε κάθε κατάστηµα και µάλιστα ανάλογα µε τη γεωγραφική περιοχή στην οποία βρίσκονται. Ενώ ιδιαίτερα χρήσιµο είναι ότι µπορούν να φτιάχνουν το δικό τους καλάθι για να επιλέξουν το σούπερ µάρκετ απ’ όπου θα κάνουν τις αγορές τους.

Στελέχη του υπουργείου πιστεύουν ότι η λειτουργία του Παρατηρητηρίου θα πιέσει τις επιχειρήσεις να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές στις τιµές τους προς όφελος του καταναλωτή, αφού κανείς θα µπορεί να συγκρίνει πριν αγοράσει. Οµως αυτό δεν µπορεί να αποτελέσει το µόνο φάρµακο κατά της ακρίβειας. Η ενιαία πολιτική τιµών που ακολουθούν πολλές επιχειρήσεις για τα προϊόντα τους αλλά και οι σηµαντικές αποκλίσεις σε σχέση µε τις τιµές ίδιων προϊόντων σε άλλες χώρες της Ευρώπης, που έχουν ως αποτέλεσµα οι τιµές στην Ελλάδα να είναι έως και 30% ακριβότερες, αποτελεί προτεραιότητα της ηγεσίας του υπουργείου και για τον λόγο αυτό τις επόµενες ηµέρες αναµένονται επαφές του υπουργού Μιχάλη Χρυσοχοΐδη µε εκπροσώπους των πολυεθνικών εταιρειών. Μάλιστα, όπως έχει δηλώσει ο υπουργός, το ότι πολυεθνικές επιχειρήσεις οι οποίες έχουν πολύ µεγάλη δύναµη επιβάλλουν τη θέλησή τους στην αγορά και διαµορφώνουν τις τιµές σε υψηλότερα επίπεδα από άλλες χώρες της Ε.Ε. δεν µπορεί να συνεχιστεί και αυτό αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης ώστε να µειωθούν οι τιµές. Προς την ίδια κατεύθυνση ο υφυπουργός Ντίνος Ρόβλιας επεξεργάζεται αλλαγές σε ό,τι αφορά το καθεστώς των προσφορών σε προϊόντα που πωλούνται στα σούπερ µάρκετ οι οποίες θα είναι έτοιμες μέχρι το τέλος του χρόνου µε στόχο το όφελος των προσφορών να πηγαίνει στην τσέπη του καταναλωτή.»

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι το αρμόδιο υπουργείο εξαντλεί την δραστηριοποίησή του και την αυστηρότητά του στο να «ελπίζει» και στο να πραγματοποιεί «επαφές» με τους εκπροσώπους των πολυεθνικών αλυσίδων για να μειωθούν οι τιμές που επιβάλλονται στους πολίτες από το καρτέλ των σούπερμαρκετ. Λες και δεν υπάρχει νομοθεσία, η οποία τιμωρεί και απαγορεύει τη λειτουργία των μονοπωλίων! Όμως φαίνεται ότι η σχετική νομοθεσία εφαρμόζεται μόνο για τη διάλυση και το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων, ενώ στην περίπτωση των ιδιωτικών μονοπωλίων υπάρχουν απλά «φιλικές επαφές»….

«ΚΑΡΤΕΛ» ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ

Αναδημοσίευση από » ISKRA»

Η Ελλάδα ακριβότερη στην Ευρώπη

Πανάκριβα διατίθενται στην ελληνική αγορά πολλά προϊόντα πολυεθνικών ομίλων, σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε η Γενική Γραμματεία Εμπορίου του υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας σε σχέση με τις τιμές 70 προϊόντων σε έξι χώρες (Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Κύπρο, Σλοβενία και Ελλάδα).

Η έρευνα της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου (οι τιμές αποτυπώνονται χωρίς τον ΦΠΑ και τις προωθητικές ενέργειες, είναι δηλαδή «καθαρές») αφορά διεθνή προϊόντα ευρείας κατανάλωσης περίπου 20 πολυεθνικών ομίλων και έγινε στο πλαίσιο της εφαρμογής του transfer pricing, δηλαδή του ελέγχου των ενδοομιλικών συναλλαγών.

Στην Ελλάδα της «τρόικα» και του «Μνημονίου», όπου το λαϊκό εισόδημα λεηλατείται, οι τιμές είναι στα ύψη. Την ακρίβεια πυροδοτεί όχι μόνο ο στασιμοπληθωρισμός (συνδυασμός ύφεσης -πληθωρισμού) αλλά κυρίως τα φορομπηχτικά μέτρα της κυβέρνησης μέσα στο 2010, στο ΦΠΑ και το φόρο κατανάλωσης,  το οποίο δέυτερο στοιχείο, όπως ήδη προαναφέραμε δεν λαμβάνεται υπόψη στην έρευνα!

Σύμφωνα δε με την έρευνα, όταν η Ελλάδα, δεν βρίσκεται στην πρώτη θέση, τότε βρίσκεται στη δεύτερη ή στην τρίτη θέση.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΖΟΦΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ….
Ενδεικτικά αναφέρουμε πως στη χώρα μας τα αναψυκτικά πωλούνται 31% ακριβότερα σε σχέση με τη Γαλλία, τα γιαούρτια 65% ακριβότερα και πάλι σε σχέση με τη Γαλλία, το αλεύρι 95% ακριβότερα σε σχέση με τη Γερμανία, τα δημητριακά 13% σε σχέση με τη Σλοβενία, το φρέσκο γάλα 21% σε σχέση με τη Γερμανία, η οδοντόκρεμα 88% σε σχέση με τη Γαλλία, το φιλέτο κοτόπουλου (1 κ.) 28% σε σχέση με την Ισπανία, ο φυσικός χυμός πορτοκάλι (1 lt.) 69% σε σχέση με τη Σλοβενία, η μπίρα 39% σε σχέση με τη Γερμανία και το παιδικό γάλα σε σκόνη 83% σε σχέση με την Ισπανία.

Εάν στα παραπάνω συμπεριληφθούν και οι επιδράσεις του φορολογικού πληθωρισμού που επιφέρει το Μνημόνιο, είναι εύλογο πως η Ελλάδα αποτελεί ίσως την ακριβότερη χώρα στην Ευρωζώνη στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης!

ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΧΑΝΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ !

Σύμφωνα με έρευνα του ΕΛΚΕΚΑ, το οικογενειακό καλάθι ενός μεσαίου ελληνικού νοικοκυριού σκαρφάλωσε στα 2.087,05 ευρώ τον Ιούλιο του 2010 σε σχέση με τον Ιούλιο του 2009, όταν το κόστος του ήταν 1.977,44 ευρώ (+6%).
Οι μεγαλύτερες σχετικές αυξήσεις αφορούν,  την ομάδα «Αλκοολούχα ποτά και καπνός» (19%), την ομάδα «Μεταφορές» (19%), την ομάδα «Στέγαση» και την ομάδα « Επικοινωνίες» (5%)