ΤΡΟΪΚΑΝΕΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ: ΜΕ ΜΕΤΟΧΕΣ ΑΝΕΥ ΨΗΦΟΥ Η ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ!

 

Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΩΣΤΕ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΙΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΕΣ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Άλλο ένα σκανδαλώδες δώρο ετοιμάζουν να χορηγήσουν στους έλληνες τραπεζίτες, τρόικα και αστικό πολιτικό κατεστημένο.
Όπως προκύπτει από το τελευταίο 10σελιδο υπόμνημα της τρόικας προς την ελληνική κυβέρνηση, η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών μετά το PSI θα γίνει με μετοχές άνευ ψήφου!

Ως επικρατέστερη λύση προκρίνονται οι άνευ ψήφου κοινές μετοχές ενώ δεύτερο πιθανότερο σενάριο είναι αυτό των προνομιούχων μετοχών. Οι κοινές άνευ ψήφου μετοχές είναι σαν τις προνομιούχες μετοχές του νόμου Αλογοσκούφη χωρίς όμως τόκο.

Αφού λοιπόν οι τρεις τελευταίες αστικές κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, μαύρο μέτωπο) επέλεξαν να διασωληνώσουν με κρατικό χρήμα τις τράπεζες, αντί να τις εθνικοποιήσουν, τώρα πάνε ένα βήμα παραπέρα: το ελληνικό δημόσιο θα δανειστεί με τόκο από την τρόικα, προκειμένου να «παρκάρει» αμύθητα κεφάλαια (τουλάχιστον € 40 δις) στις ελληνικές τράπεζες, χωρίς όμως να παρεμβαίνει στη λειτουργία τους!

Ουσιαστικά, ο ελληνικός λαός θα δανειστεί και θα αποπληρώσει με τόκο, μάλιστα, τα λεφτά με τα οποία οι μεγαλομέτοχοι των ελληνικών τραπεζών θα συνεχίσουν να παίζουν ρόλο στην οικονομική (και πολιτική) ζωή του τόπου!

Και όλα αυτά την ίδια στιγμή, που η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, βλέπει τη ζωή της να καταστρέφεται από τα συνεχή και απανωτά μνημονιακά μέτρα!

Τα κοράκια έπεσαν με τα μούτρα…

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι πολλοί παράγοντες της τραπεζικής αγοράς φαίνεται πως είχαν γνώση του ως άνω εγγράφου που φέρει ημερομηνία 23 Ιανουαρίου, πριν αυτό «διαρρεύσει» μέσω του τύπου.

Τούτο προκύπτει από το ράλι του τραπεζικού δείκτη κατά τις προηγούμενες ημέρες, το οποίο αρχικά αποδόθηκε στη, δήθεν, καλή πορεία των διαπραγματεύσεων για το PSI…

Αντιμέτωπος με Έλληνες φοιτητές στο Βερολίνο ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ Ζ. Κ. Τρισέ…

Αντιμέτωπος με Έλληνες φοιτητές ήρθε ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ Ζ. Κ. Τρισέ στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο πανεπιστήμιο Χούμπολτ στο Βερολίνο. Είπε πολλά και διάφορα περί πειθαρχίας και απείθαρχων, αλλά στην ερώτηση αν ο ίδιος μπορεί να ζήσει με 460 ευρώ δεν απάντησε.

Προς την κοινωνία του «ενός τρίτου»

Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/11/2010 «ΑΥΓΗ»

Γιατί επιμένουν οι τροϊκανοί στη σκλήρυνση του Μνημονίου, με την ανά τρίμηνο επικαιροποίησή του, παρ’ ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι του πέφτουν έξω; Το δημόσιο χρέος εκτοξεύεται, επηρεαζόμενο από την κατακρήμνιση του ΑΕΠ. Τα ελλείμματα κινούνται ως θαλάσσιος κυματισμός. Ο πληθωρισμός έχει ξεφύγει. Κι όμως, οι τροϊκανοί επιμένουν, παρ’ ότι διαβλέπουν  ότι, αν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή πορείας, η χώρα δεν θα κατορθώσει να αποπληρώσει τα χρέη, ίσως να οδηγηθεί και σε καθεστώς «ελεγχόμενης χρεωκοπίας».

Όπως φαίνεται από την επικαιροποίηση του Μνημονίου, ο βασικός στόχος είναι η επίτευξη των περιβόητων διαρθρωτικών αλλαγών. Κοινός παρονομαστής τους, η αναδιάρθρωση της οικονομίας εις βάρος της εργασίας. Αλλά η μετάλλαξη ή και η διάλυση θεσμών, που επί χρόνια θεωρούνται βάθρα της δημοκρατίας. Παρακάμπτεται η Βουλή, οδηγείται σε οικονομική συρρίκνωση η Αυτοδιοίκηση, διαλύεται ό,τι έχει απομείνει από τον συνδικαλισμό.

Με την υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και την προτεραιότητα των επιχειρησιακών απονεκρώνεται το συνδικαλιστικό κίνημα από την ουσία της ύπαρξής του, που είναι η συλλογική διαπραγμάτευση για τα εργατικά δικαιώματα. Σε επίπεδο επιχείρησης είναι πιθανό να συγκροτηθούν σωματεία, κατά κανόνα υπό εργοδοτική επιρροή. Με βάση τον μικρό αριθμό εργαζομένων ανά ελληνική επιχείρηση, όποια έχει τουλάχιστον 21 άτομα θα μπορεί να συγκροτεί σωματείο. Ποια διαπραγματευτική δύναμη θα έχει αυτό το σωματείο;

Με άλλα διαρθρωτικά μέτρα σπάει η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΒΕΕ, φέτος «θα βγουν στην ανεργία» τουλάχιστον 100.000 μικρομεσαίοι και αυτοαπασχολούμενοι. Αυτοί δεν καταγράφονται στον δείκτη ανεργίας, ούτε παίρνουν επίδομα ΟΑΕΔ. Δεν πρόκειται να βρουν εύκολα δουλειά, καθώς οι επιχειρήσεις τους που έκλεισαν υποκαθίστανται από μεγάλες αλυσίδες. Βαδίζουν τον δρόμο της πρόσκαιρης υπαλληλοποίησης, με χαμηλές αμοιβές, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, χωρίς κεκτημένα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Η δράση του Μνημονίου παραπέμπει στον θατσερισμό της δεκαετίας του ’80. Τότε ανακατασκευάστηκε η κοινωνία, στη βάση νέων συμφερόντων, με νεόπτωχους και νεόπλουτους. Τη δεκαετία του ’80 η Θάτσερ μιλούσε για την κοινωνία των 2/3, στους οποίους συμπεριελάμβανε όσους είχαν εξασφαλισμένη εργασία, τους εντός των τειχών. Το 1/3 συνωστιζόταν στα ταμεία κοινωνικής ελεημοσύνης. Τώρα λείπουν κι αυτά!

Στις μέρες μας πραγματοποιείται η μεγάλη αντίστροφη αναδιανομή: Το 1/3 εντός των τειχών, με διάφορες διαβαθμίσεις, τα 2/3 εκτός, με τους νέους να «συνηθίζουν» στο καθεστώς της επισφαλούς εργασίας, εναλλάξ με την ανεργία. Η ευρωπαϊκή κρίση επιβαρύνει την ελληνική κρίση.

Με το Μνημόνιο ξαναχτίζονται οι κοινωνικές σχέσεις και οι κοινωνικές διαιρέσεις. Δεν πρόκειται για λογιστικά πρότυπα.

ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΕΚΡΗΞΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ

Αναδημοσίευση από «Iskra»

Του Πετρου Παπακωνσταντινου *

Από την περασμένη Τρίτη, αρκετοί επιδίδονται σε φιλιππικούς εναντίον της κ. Μέρκελ και εμφανίζουν τον Γιώργο Παπανδρέου να υψώνει το ανάστημά του απέναντι στη Γερμανία, που καταδικάζει τις περιφερειακές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο σταυρό της χρεοκοπίας. Η ανατροπή ήταν απροσδόκητη, καθόσον οι ίδιοι άνθρωποι ευγνωμονούσαν τους Γερμανούς ως σωτήρες όταν μας επέβαλαν το Μνημόνιο και κατακεραύνωναν ως λαϊκιστές όσους τολμούσαν να αρθρώσουν ετερόδοξο λόγο.

Αναρωτιέται κανείς προς τι η άκρως βραδυφλεγής έκρηξη του Γ. Παπανδρέου. Γιατί δεν αντέδρασε στους επαχθείς όρους που επιβλήθησαν στη δική του χώρα και ένιωσε την ανάγκη να ανακατευτεί στη διένεξη του Βερολίνου με το μικρό έθνος των τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων; Εκτός αν δεχθούμε ότι το αξίωμα του Ελληνα πρωθυπουργού επιβάλλει τη σύνεση του φτωχού συγγενή, ενώ εκείνο του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τη γενναιότητα του διεθνιστή.

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Παπανδρέου επέλεξε το χειρότερο δυνατό πεδίο αντιπαράθεσης: εμφανίστηκε βασιλικότερος του βασιλέως στην υπεράσπιση των τραπεζών, για τις οποίες η κ. Μέρκελ είχε ζητήσει να επωμιστούν μέρος του κόστους ενδεχόμενης χρεοκοπίας. Γιατί θα πρέπει να υπομένουν οι λαοί της Ευρώπης βαρύτατες θυσίες και οι τράπεζες, που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την κρίση, να μη θίγονται στο ελάχιστο;

Δείτε τι έγινε στην Ιρλανδία. Το 2009, όταν έσκασε η φούσκα της αγοράς ακινήτων που είχαν δημιουργήσει οι τράπεζες, η κυβέρνηση απέλυσε κατά κύματα εκπαιδευτικούς και νοσηλευτές, αλλά στάθηκε στο πλευρό των τραπεζών, στις οποίες δώρησε δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, την οποία εκθείαζαν τότε Βρυξέλλες και Βερολίνο, ήταν να εκτοξευθεί το έλλειμμα στο τερατώδες 32%, πράγμα που δεν εμπόδισε τις τράπεζες να φτάσουν και πάλι στο χείλος της κατάρρευσης. Και τώρα; «Δείχνοντας ότι δεν έμαθαν τίποτα από το χάλι της Ιρλανδίας, ΔΝΤ και Ε.Ε. απαιτούν νέες περικοπές δημοσίων δαπανών με αντάλλαγμα πιστώσεις, μεγάλο μέρος των οποίων θα πάει για τη διάσωση των τραπεζών, διογκώνοντας ακόμη περισσότερο το δημόσιο χρέος», γράφουν οι New York Times. Από την πλευρά τους, οι Financial Times σημείωναν: «Είναι αδιανόητο να προσφέρουν οι φορολογούμενοι κι άλλο αίμα στα ζόμπι των τραπεζών. Ωστόσο, αυτό ακριβώς ζητούν από τους Ιρλανδούς – να δανειστούν χρήματα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης για να ενισχύσουν τα κεφάλαια των τραπεζών τους». Και η σύνταξη της βρετανικής εφημερίδας καταλήγει στο κεφαλαιώδες συμπέρασμα, που ισχύει εξίσου για Ιρλανδία και Ελλάδα: «Η Ευρώπη δεν φαίνεται έτοιμη να εγκαταλείψει τη διαβολική συμφωνία που θέλει τις χώρες του πυρήνα να δανείζουν τις περιφερειακές ώστε να στηρίξουν τις τράπεζές τους, μόνο και μόνο για να μη χάσουν τα λεφτά τους οι τράπεζες του πυρήνα. Αυτό το παιχνίδι των ύπουλων διασώσεων δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο».

Εδώ βρίσκεται η ουσία. Αν ο κ. Παπανδρέου ήθελε όντως να ορθώσει ανάστημα απέναντι στην κ. Μέρκελ στο έδαφος της λογικής, θα έπρεπε να υψώσει όχι τη σημαία που λέει «κάτω τα χέρια από τις τράπεζες», αλλά εκείνη που γράφει «αναδιαπραγμάτευση του επαχθούς χρέους», που εξυπηρετεί όχι τον ελληνικό λαό, αλλά τις ξένες τράπεζες και μόνο. Ιδού τι γράφει στον βρετανικό Guardian ο κατά το ήμισυ Γερμανός δημοσιογράφος Αλαν Πόζενερ:

«Η ελληνική κρίση τροφοδότησε ένα αποκρουστικό κύμα ελάχιστα καλυμμένου ρατσισμού εναντίον των τεμπέληδων και σπάταλων λαών της Μεσογείου… Ωστόσο, ο Γερμανός φορολογούμενος δεν πλήρωσε ούτε ένα ευρώ. Πρόκειται για δάνεια, όχι για δώρα. Επειτα, η διάσωση της Ελλάδας ήταν ουσιαστικά διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, που είχαν μαζέψει ελληνικά ομόλογα… Αλλωστε, οι Γερμανοί εξαγωγείς επωφελήθηκαν από το ενιαίο νόμισμα περισσότερο από τον καθένα… Θα ήταν κατανοητό Ιρλανδία και Ελλάδα να επιλέξουν να φύγουν από την Ευρωζώνη. Αλλά η Γερμανία; Ας γελάσουμε…».

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το επαχθές χρέος της Ελλάδας είναι εντελώς αδύνατον να εξυπηρετηθεί χωρίς να σπάσει η σπονδυλική στήλη της οικονομίας και της κοινωνίας. Και μόνο το γεγονός ότι η πολιτική του Μνημονίου, με όλες τις οδύνες και την οργή που συσσωρεύει στην ελληνική κοινωνία, κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να… ανεβάσει το χρέος από 126% σε 143%, καταδεικνύει το απόλυτο αδιέξοδο.

* Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 20-11-2010

ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ: ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!

 

Αναδημοσίεση από «Iskra»

Ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ!

ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ-ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ

Σε συστάσεις-σοκ για τσουνάμι ιδιωτικοποιήσεων προχώρησε χτες ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Λουκάς Παπαδήμος, προαναγγέλλοντας έτσι την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση αμέσως μετά τον β’ γύρο των περιφερειακών εκλογών.

Ουσιαστικά ο πρωθυπουργικός σύμβουλος είπε ότι στόχος της κυβέρνησης πρέπει να είναι από εδώ και πέρα οι, διαβόητες, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις –δηλ. ιδιωτικοποιήσεις, πλήρης ελαστικοποίηση της εργασίας, απολύσεις στο Δημόσιο, ατομικές συμβάσεις κτλ- , καθώς τα «εύκολα» μέτρα της μείωσης των μισθών και της αύξησης των φόρων έχουν εξαντλήσει την αποτελεσματικότητά τους. Επίσης, ο κ. Παπαδήμος έδωσε έμφαση στην ανάγκη «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας, φωτογραφίζοντας έτσι το ξεπούλημα και την τσιμεντοποίηση της δημόσιας γης και συγκεκριμένα των ελληνικών ακτών, των δασικών εκτάσεων και των αστικών χώρων πρασίνου, προκειμένου η χώρα να μετατραπεί σε βαλκανικού τύπου «μπανανία», όπου τα πάντα θα πωλούνται σε τιμές-χάρισμα.

Κατά τη χθεσινή του ομιλία, ο Λουκάς Παπαδήμος προειδοποίησε ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας. «Η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει πλέον τον σκληρό πυρήνα της δημοσιονομικής προσαρμογής καθώς, ήδη, έγιναν θαρραλέες και επώδυνες κινήσεις αλλά το μέλλον εμπεριέχει δύσκολες αποφάσεις και ακόμη πιο δύσκολες ενέργειες», είπε χαρακτηριστικά. Ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ πρόσθεσε ότι, ο δρόμος προς την «εξυγίανση» δε θα είναι εύκολος και δε θα είναι και σύντομος. Ο ίδιος τόνισε μάλιστα, ότι είναι απαραίτητη η λήψη «γενναίων» μέτρων, αλλά προς την κατεύθυνση της περικοπής της «σπατάλης» του σκληρού πυρήνα του δημοσίου και όχι προς την αύξηση των φορολογικών συντελεστών.

Στην ομιλία του μάλιστα συνέδεσε το μέλλον του τόπου με το μέλλον των ελληνικών τραπεζών, τονίζοντας ότι για να είναι δυνατή η πρόσβασή τους στις αγορές πρέπει να προχωρήσει με ταχύτατους ρυθμούς η δημοσιονομική «εξυγίανση». Επί της ουσίας δηλαδή, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τον διοικητή της ΤτΕ, τον κ. Προβόπουλο, ο οποίος τις προάλλες, ούτε λίγο ούτε πολύ, πρότεινε να ξεπουληθούν τα «φιλέτα» του Δημοσίου και να μπει «λουκέτο» σε ολόκληρο το υπόλοιπο «αντιπαραγωγικό» κομμάτι του δημόσιου τομέα, όπως για παράδειγμα –σύμφωνα με τα λεγόμενά του- είναι τα ΚΑΠΗ!

Και ποιος ξέρει; Ίσως πραγματικά το επόμενο βήμα, που θα προτείνουν τα «παπαγαλάκια» του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού – μετά από το κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων, την απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και την κατάρρευση ασφαλιστικών ταμείων, πράγματα που έχουν ήδη γίνει σε χώρες που βρέθηκαν στη μέγγενη του ΔΝΤ, όπως π.χ στη Ρουμανία– να είναι η «παραχώρηση» της Ακρόπολης προς τουριστική «αξιοποίηση». Όχι βέβαια με πωλητήριο, για να μην εξεγερθεί ο λαός, αλλά πιθανώς με σύμβαση τύπου leasing. Και ο κατήφορος δεν θα έχει τέλος….