ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ* Επειδή όπως καλά γνωρίζουμε ο ρόλος της προσωπικότητας στην ιστορία είναι ουσιαστικός, μπορούμε τουλάχιστον να υπολογίζουμε στα συν της δύσκολης εποχής μας την προσωπικότητα του πρωθυπουργού. Ο οποίος εν μέσω της φουρτούνας, με τους επιβάτες μεταξύ φόβου και ναυτίας και το πλήρωμα μεταξύ δεήσεων και αμηχανίας, είναι ο μόνος που με τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όχι μόνο προαναγγέλλει αλλά και περιγράφει με ενάργεια το απάνεμο λιμάνι. Ενώ διαδηλώνει την εμπιστοσύνη του στη χώρα του, στην πολιτική του και στον εαυτό του, είτε απευθύνεται στους εξαγωγείς, είτε παρεμβαίνει στη διαθεσμική, είτε αντιπαρατίθεται με την Παπαρήγα, είτα εγκαλεί τον Τσίπρα στη Βουλή.
Η ΔΙΑΡΚΩΣ επαναλαμβανόμενη πρωθυπουργική πεποίθηση ότι πάμε καλά, είμαστε ακόμα στο τούνελ αλλά βλέπουμε φως, που προσυπογράφεται μάλιστα από όλο τον καλό κόσμο των αγορών, εκδηλώθηκε τα τελευταία εικοσιτετράωρα με τρόπο σχεδόν πανηγυρικό. Στους εξαγωγείς εξήγησε ότι υπάρχουν μαγαζάκια και φέουδα στο δημόσιο, μήτρες διαφθοράς, που θα χτυπηθούν ανελέητα. Στη διαθεσμική ότι όλα βαίνουν καλώς. Στην Παπαρήγα ότι θα δημιουργηθούν 250.000 θέσεις εργασίας με την πράσινη ανάπτυξη και στον Τσίπρα ότι δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο τόσο διαφανής όσο η Ελλάδα. Αν υπάρχει εν ολίγοις ένας άνθρωπος στη χώρα που πιστεύει ότι όλα, σε όλους τους τομείς, πάνε καλά, αυτός είναι ο πρωθυπουργός της. Λίγο το ‘χετε;
ΑΝ Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ του Γιώργου Παπανδρέου έρχεται σε αντίθεση με τους αριθμούς (της ανεργίας λόγου χάρη, ή του πληθωρισμού) τόσο το χειρότερο για τους αριθμούς. Αν ο Στρος Καν αμφισβητεί ευγενικά τις βεβαιότητες του πρωθυπουργού και ζυμώνει την παράταση αποπληρωμής του μνημονιακού δανείου, τόσο το χειρότερο για τον Στρος Καν. Αν η σιγουριά της πράσινης ανάπτυξης αντιμετωπίζεται από την Παπαρήγα με κατηγορίες περί γενικολογίας και απαιτήσεις για συγκεκριμένα μέτρα υπέρ των συγκεκριμένων ανέργων τόσο το χειρότερο για την Παπαρήγα. Κι αν η βέβαιη προοπτική διαφάνειας αντιμετωπίζεται από τον Τσίπρα με ειρωνείες για διεφθαρμένη χώρα και βουλή, τόσο το χειρότερο για τον Τσίπρα. Ο Παπανδρέου επιμένει στη σιγουριά του.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ της πεποίθησης και την υποστήριξη της αυτοπεποίθησής του ο πρωθυπουργός έδωσε μάχες και αυτή τη βδομάδα. Εμείς λέμε «όχι» στη φτηνή εργασία. Εκεί δίνουμε τη μάχη της επανάστασης. Όλα αυτά όμως χρειάζονται σύνεση και αποτελεσματικότητα και όχι απλώς να θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε για να δημιουργούμε βαρίδια στη χώρα… Στο όνομα της Διεθνούς Επανάστασης, εγώ, εμείς, δεν θα αφήσουμε αυτές τις μικροκομματικές σκοπιμότητες να κυριαρχήσουν. Θα πάμε μπροστά. Έτσι, σχεδόν σαν επαναστάτης, απάντησε και στη διεθνή επανάσταση και στην Παπαρήγα προχτές στη Βουλή και ασφαλώς θα έκανε εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους να αισθανθούν καλύτερα.
ΣΧΕΔΟΝ σαν επαναστάτης απάντησε όμως και στον Τσίπρα, ήταν που τον είχε προηγούμενα καλωσορίσει στο κοινοβούλιο της διαφθοράς και στη χώρα των διεφθαρμένων και τον κατηγόρησε ότι δεν ψάχνει τη διαφθορά στους εργολάβους και προμηθευτές αλλά στους εργαζόμενους που βρήκαν δουλειά με 500 ευρώ. Θέλουμε φως και διαφάνεια παντού.. δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο τόσο διαφανής όσο η Ελλάδα, είπε. Λόγια που με τη σειρά τους θα έδωσαν σε όλους τους Έλληνες, αλλά και στους ξένους επενδυτές του Ελληνικού, του Αστακού, ή του όπου αλλού, να καταλάβουν ότι όσα και να μας λείπουν αυτό τον καιρό, δεν μας λείπει τουλάχιστον ένας σίγουρος για τον εαυτό του πρωθυπουργός.
ΑΥΤΟ το δεδομένο, η πίστη του Παπανδρέου στο δικό του και στο δικό μας αύριο, δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλώς αμελητέο πολιτικό και εθνικό μέγεθος. Είναι άλλο πράγμα ένας καπετάνιος που λάμπει από αισιοδοξία κι άλλο πράγμα ένας καπετάνιος που λοξοκοιτάζει τις σωσίβιες λέμβους. Και όποιοι επιμένουν ότι εδώ μιλάμε για τον καπετάνιο που πρώτος μίλησε για Τιτανικό, καλά θα κάνουν να θυμούνται ότι μιλάμε και για τον καπετάνιο που πρώτος είπε ότι δεν θα βουλιάξουμε, Γιατί; Μα γιατί όπως εξήγησε τον πιάνουν άνθρωποι στον δρόμο και του λένε: για την πατρίδα, και τον μισθό μου να θυσιάσω. Αν υπολογίσουμε συνεπώς την τεράστια στρατιά όσων βγαίνουν στην ανεργία και συνεπώς θυσιάζουν τον μισθό τους, δεν δικαιολογείται η αυτοπεποίθηση του;
* Δημοσιεύτηκε στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ της 17ης Οκτωβρίου