
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
του Δημήτρη Στρατούλη
Η αποχώρηση της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ από το προεδρείο της ΓΣΕΕ με την ταυτόχρονη κατάθεση πρότασης για διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου για την επαναθεμελίωσή της και την αλλαγή του προσανατολισμού της σε ταξική κατεύθυνση ήταν μία πολιτική κίνηση συνδικαλιστικής τακτικής με στρατηγική όμως εμβέλεια.
Η κίνηση αυτή έγινε μ’ αφορμή τη συμφωνία του Προέδρου της ΓΣΕΕ και ουσιαστικά της ομάδας της ΠΑΣΚΕ που ηγείται της ΓΣΕΕ με την κυβέρνηση και τους εργοδότες για να ανοίξει ο δρόμος για την υποκατάσταση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας από επιχειρησιακές που θα προβλέπουν μικρότερους μισθούς.
Έχει επίσης να κάνει και με την ακινησία, την ανοχή ή μερικές φορές και τη συνενοχή της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ στην πρωτοφανή επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από την κυβέρνηση, την Τρόικα και τον ΣΕΒ που θέλουν να γυρίσουν το ρόλοι των εργατικών κατακτήσεων 100 χρόνια πίσω.
Κυρίως όμως έχει να κάνει με τη σηματοδότηση που θέλει η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ να δώσει στη στροφή της που πραγματοποιεί να εργαστεί πιο αποφασιστικά και σχεδιασμένα για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και την μαχητική αντεπίθεσή του για να πάρει πίσω τις κατακτήσεις που χάθηκαν το τελευταίο διάστημα και για την ανατροπή του μνημονίου και των αντεργατικών πολιτικών.
Πρώτος στόχος της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ είναι η διαμόρφωση ενός ενιαίου εργατικού μετώπου, που θα αναπτύσσει αγώνες με στόχους την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, την ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοζόμενων αντεργατικών πολιτικών και για το άνοιγμα του δρόμου για μία άλλη πολιτική προς όφελος των εργαζομένων. Προϋπόθεση για την οικοδόμηση αυτού του ενιαίου μετώπου είναι πριν απ΄ όλα ο καλλίτερος συντονισμός των συνδικαλιστικών κινήσεων που έχουν αναφορά στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα οι ενωτικές πρωτοβουλίες με όλες τις άλλες αριστερές αγωνιστικές δυνάμεις που κάνουν ταξικό συνδικαλισμό.
Η διαμόρφωση ενός ελαχίστου πλαισίου διεκδικήσεων, η ενίσχυση των μαζικών διαδικασιών βάσης, η αναζωογόνηση των κυττάρων του εργατικού κινήματος των πρωτοβάθμιων σωματείων, η διεύρυνση, η αναβάθμιση και η δημοκρατική λειτουργία του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων, είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε, για τη συγκρότηση ενός νέου ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Κοινωνικά μέτωπα άμεσης προτεραιότητας για μας εκτός από τους στόχους της «απελευθέρωσης» της χώρας μας από το μνημόνιο και την Τρόικα, τη μη αναγνώριση του δημοσίου χρέους και την επαναδιαπραγμάτευσή του είναι μεταξύ άλλων: Η υπεράσπιση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του κατώτερου εγγυημένου μισθού, η διεκδίκηση μέτρων και πολιτικών για την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αποτροπή των απολύσεων και τη στήριξη των ανέργων, η απόκρουση της διάλυσης, του ξεπουλήματος και της λεηλασίας του δημοσίου πλούτου, η αντιμετώπιση της ακρίβειας, η προστασία των συντάξεων και της κοινωνικής ασφάλισης, η αποτροπή της διάλυσης και εξαέρωσης των εργασιακών σχέσεων, η προστασία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων επαγγελματιών και αγροτών από την οικονομική και κοινωνική καταστροφή, η απόκρουση των περικοπών στην υγεία, παιδεία κοινωνική φροντίδα, οι νέοι, κυρίως, έμμεσοι φόροι και ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός του 2011.
Πρώτα απ΄ όλα όμως πρέπει να εργαστούμε σκληρά ώστε η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 15 Δεκέμβρη, όχι μόνο να έχει μεγάλη επιτυχία, αλλά και να ανοίξει το δεύτερο γύρο νικηφόρας αντιπαράθεσης των εργαζομένων με τις αντικοινωνικές πολιτικές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της Τρόικα που μετατρέπουν τη χώρα μας σε κοινωνικό και εργασιακό νεκροταφείο.