ΜΑΥΡΗ ΠΕΜΠΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ! ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΠΟΛΛΩΝ ΔΙΣ!

 

ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΣΦ. ΤΑΜΕΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟ «ΚΟΥΡΕΜΑ»!

ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ

Μεγάλες είναι οι ευθύνες των διοικήσεων των ασφαλιστικών ταμείων που αποφάσισαν να υποκύψουν στις πιέσεις και τους εκβιασμούς κυβέρνησης και τρόικας και να μην προασπίσουν την περιουσία των εργαζομένων.

Το «κούρεμα» των Ασφαλιστικών ταμείων ισοδυναμεί με νέα μεγάλη καταλήστευση των αποθεματικών τους και αποτελεί τη χαριστική βολή για το μέλλον τους. Στο μεγάλο έγκλημα κατά των ασφαλισμένων ευθύνη έχει και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, αφού οι καταθέσεις των ταμείων στην Κεντρική Τράπεζα υπεξαιρέθηκαν και μετατράπηκαν ερήμην τους σε ομόλογα του δημοσίου τα οποία και θα «κουρευτούν», χώρις καν τα ταμεία να έχουν δικαίωμα λόγου!

Επτά προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή: Πρώτα τα ταμεία, μετά οι δανειστές

Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/02/2012

* Η στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων είναι αναγκαία και εφικτή

* Αλ. Τσίπρας: Χρειάζεται ένας άλλος συνασπισμός εξουσίας να έρθει σε ρήξη με τις πολιτικές του Μνημονίου

* Αόριστες υποσχέσεις Βενιζέλου για την περιουσία των ταμείων

 

Επτά προτάσεις για τη διασφάλιση της περιουσίας των ταμείων και την εξεύρεση νέων πόρων, προκειμένου να αποτραπεί η κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης, κατέθεσε χθες στη Βουλή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας. Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε τους μουτζαχεντίν του φιλελευθερισμού που προωθούν την αποδόμηση του ασφαλιστικού συστήματος και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι όλα τα μέτρα που λαμβάνει αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση των δανειστών και των τραπεζών.

Ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος, απαντώντας, κατέφυγε και πάλι στα γνωστά κινδυνολογικά στερεότυπα περί εξόδου της χώρας από το ευρώ αν δεν εφαρμοστούν τα μέτρα. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να απορρίψει ακόμη και την πρόταση για «κούρεμα» των ομολόγων της ΕΚΤ με το επιχείρημα ότι σ’ αυτή την περίπτωση η ΕΚΤ θα σταματήσει να στηρίζει την ελληνική οικονομία.

 

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα ασφαλιστικά ταμεία

– Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα

– Κοινωνική ρήτρα επί της ακίνητης περιουσίας

– Ειδική έκτακτη εισφορά επί του συνόλου των συναλλαγών που πραγματοποιούνται μέσω πιστωτικών ιδρυμάτων, που θα επιβαρύνει αποκλειστικώς τα τραπεζικά ιδρύματα

– Ειδική εισφορά στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές

– Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, ώστε το ταμείο της περιουσίας να υπηρετεί τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι τους δανειστές

– Το πρόγραμμα «Ήλιος» να πληρώνει τα ταμεία και όχι τους δανειστές

– Απόδοση των 10 δισ. ευρώ που οφείλει το κράτος στα ταμεία.

 

Δικαστική έρευνα για τη διαχείριση των αποθεματικών

Τη δικαστική διερεύνηση της διαχείρισης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων από την ΤτΕ προανήγγειλε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Τέντες μετά την επίσκεψη του ανεξάρτητου βουλευτή Π. Κουρουμπλή.

»Κούρεμα»: Η συνέχεια σε ένα έγκλημα διαρκείας σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και των ασφαλισμένων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Αφού επι δεκαετίες, όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις πάντα στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης (χρηματοδότηση επιχειρήσεων, εισφοροδιαφυγή, μαύρη και αδήλωτη εργασία, μερική απασχόληση),  αλλά και μέσα από έναν απίστευτο «τζόγο» που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια με τα χρήματα των εργαζομένων (Χρηματιστήριο, Δομημένα Ομόλογα), λεηλάτησαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία, έρχονται τώρα να διαπράξουν το απίστευτο τελειωτικό έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης, το οποίο ακούει στο όνομα «κούρεμα».

Κυβέρνηση και Ε.Ε. γνωρίζουν πολύ καλά, ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι ένα σύστημα πολλαπλών πόρων, στο οποίο συνεισφέρουν με δικά τους χρήματα οι εργαζόμενοι και αποτελεί περιουσιακό στοιχείο,  όχι μόνο της σημερινής γενιάς αλλά και των μελλοντικών γενεών.
Οι εγκληματικές αποφάσεις της Ε.Ε. για το κούρεμα του δημοσίου χρέους, χωρίς την εξαίρεση των Ασφαλιστικών Ταμείων, θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στις συντάξεις του ελληνικού λαού.
Οι αρχιτέκτονες αυτών των πολιτικών, έχοντας απέναντί τους  μια Κυβέρνηση «νεκρό σώμα» και ένα άθροισμα προθύμων κυβερνητικών αξιωματούχων, προχωρούν  χωρίς πολλά – πολλά στις τελικές αποφάσεις που θα σημάνουν το οριστικό τέλος του ασφαλιστικού και των συντάξεων.
Ο λαλίστατος και υπερκινητικός Υπουργός Οικονομικών έσπευσε άμεσα να καθησυχάσει τους μεγαλοτραπεζίτες για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους, ώστε να μη θιχθούν αυτές από το κούρεμα.
Για το παρόν και το μέλλον όμως των  ασφαλιστικών ταμείων τηρεί σιγή ιχθύος, αρεσκόμενος σε γενικόλογες τοποθετήσεις που μοιάζουν ως το πιο σύντομο ανέκδοτο, όταν ομιλεί περί δήθεν στήριξης των ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Έναν προϋπολογισμό, τον οποίον η Κυβέρνησή του, τον έχει κάνει ένα ελλειμματικό κουρελόχαρτο, λόγω της βαθιάς ύφεσης και της μη είσπραξης εσόδων και ασφαλιστικών εισφορών, ο οποίος δεν δίνει  πια στα Ταμεία ούτε τους θεσμοθετημένους πόρους.
Η εξέλιξη αυτή συνιστά ουσιαστικά μια βίαια, αντιδημοκρατική δήμευση – υπεξαίρεση της περιουσίας των εργαζομένων που φθάνει στα όρια του ποινικά κολάσιμου αδικήματος.
Κλέβουν τα χρήματα μιας ζωής όλων των ασφαλισμένων, οδηγώντας τις συντάξεις σε ελεύθερη πτώση και τους συνταξιούχους σε μια φτώχεια και περιθωριοποίηση χωρίς προηγούμενο.
Αυτό το έγκλημα διαρκείας δεν μπορεί να περάσει. Και δεν θα περάσει.
Ο αγώνας των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας και όλων όσων πλήττονται από αυτήν  τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα των Μνημονίων, των δανείων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, πρέπει τώρα να συνεχιστεί με επιμονή, ένταση και διάρκεια, ώστε να τους ανατρέψουμε μια ώρα γρηγορότερα !

ΛΑΘΡΟΧΕΙΡΙΕΣ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ!

 

Αναδημοσίευση από «Iskra»

ΜΕΣΩ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ του ΓΙΑΝΝΗ ΔΟΥΚΑ, μέλους της Ε.Ε. της ΟΜΕ – ΟΤΕ

Ο νέος ασφαλιστικός νόμος 3863/2010 κατεδάφισε το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα το οποίο μεταλλάσσεται από δημόσιο καθολικό και αναδιανεμητικό σε ατομικό και κεφαλαιοποιητικό. Ταυτόχρονα η βιασύνη και η προχειρότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετώπισε το όλο ζήτημα άφησε πίσω μερικές γκρίζες ζώνες. Με την τελευταία εγκύκλιο που εξέδωσε το Υπουργείο απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας (Α.Π. Φ 80000/οικ.33384/2415 4/1/2011) η οποία υποτίθεται ότι βγήκε για να ρίξει φως στις γκρίζες αυτές ζώνες αλλάζει προς το χειρότερο ορισμένες από τις ρυθμίσεις του πρόσφατα ψηφισθέντος νόμου. Το Υπουργείο δηλαδή δίνοντας αυθαίρετες ερμηνείες αλλάζει σε ορισμένα σημεία το νόμο που ψηφίστηκε. Η ερμηνεία της θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος γίνεται λάστιχο και δεν είναι ενιαία για όλους. Έτσι η υπηρεσία 25 ετών θεωρείται ικανή για τη θεμελίωση δικαιώματος (νόμος 1976/91) για τους ασφαλισμένους στα πρώην ειδικά ταμεία πριν το 83 αποκλείοντάς τους έτσι από τη δυνατότητα αναγνώρισης των νέων αναγνωρίσιμων πλασματικών χρόνων. Αντίθετα γι’ αυτούς που ασφαλίστηκαν μετά την 1/1/83 και έχουν μέχρι το τέλος του 2010 25 χρόνια υπηρεσίας αφήνει στην άκρη τον ίδιο νόμο 1976/91, δεν δέχεται ότι έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και τους εντάσσει στις γενικές ρυθμίσεις για σύνταξη με 40 χρόνια υπηρεσίας και ηλικία 60 ετών. Με ανάλογο τρόπο αντιμετωπίζει τις μητέρες με τρία παιδιά και τις μητέρες ανήλικων. Πιο αναλυτικά:

Εργαζόμενοι στις δημόσιες επιχειρήσεις: Δεν εξαιρούνται από την κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων

Ημερομηνία δημοσίευσης: 30/11/2010 » ΑΥΓΗ»

Του Γιάννη Δούκα

 

Η κυβέρνηση της υποταγής και πριν να βγουν καλά καλά τα αποτελέσματα των εκλογών συνεχίζει το καταστροφικό της έργο και έβαλε στο στόχαστρο τις δημόσιες επιχειρήσεις.

Έτσι μετά το νομοσχέδιο για τον ΟΣΕ αναμένεται να ενταθούν οι επιθέσεις στις συγκοινωνίες, καθώς και σε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις.

Στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση των όποιων επιχειρήσεων παρουσιάζουν κέρδη και η αντιμετώπιση των άλλων μόνο ως μονάδες οικονομικού αποτελέσματος και όχι σαν μονάδες κοινωνικής αναγκαιότητας που είναι στην πραγματικότητα. Οι στόχοι αυτοί περνάνε μέσα από την άρση της μονιμότητας, τη μείωση των θέσεων εργασίας, τις αλλαγές των κανονισμών εργασίας και των εργασιακών σχέσεων, τη μείωση των μισθών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την περιθωριοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος, τη θεοποίηση του διευθυντικού δικαιώματος…

Το σενάριο έχει παιχτεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν. Ποτέ όμως η επίθεση δεν ήταν εφ’ όλης της ύλης και αυτού του μεγέθους.

Για πολλά χρόνια η κοινή γνώμη έχει βομβαρδιστεί με τις θεωρίες των τεμπέληδων, των ρετιρέ και των προνομιούχων οι οποίοι «ευθύνονται» για όλα τα προβλήματα των δημόσιων επιχειρήσεων.

Έτσι τις δύο τελευταίες δεκαετίες είχαμε μια σειρά από νόμους (κύρια στον χώρο των μεταφορών και των τηλεπικοινωνιών) με βάση τους οποίους καταργήθηκαν εργατικά δικαιώματα δεκαετιών. Τα κυριότερα ζητήματα τα οποία αποτέλεσαν την αιχμή της αντιπαράθεσης μεταξύ εργαζόμενων και της εκάστοτε κυβέρνησης και σήμερα είναι πλέον θεσμοθετημένα ήταν:

* Η κατάργηση όρων συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

* Η θεοποίηση του διευθυντικού δικαιώματος σε μια σειρά από ζητήματα όπως ωράριο, μεταθέσεις, εσωτερικές μετατάξεις, πειθαρχικές διώξεις κ.λπ.

* Η θεσμοθέτηση της ευελιξίας στον χρόνο εργασίας και το διακεκομμένο ωράριο.

* Η μείωση μισθών με την κατάργηση και τον περιορισμό διαφόρων επιδομάτων, η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το πάγωμα των μισθών για μεγάλα διαστήματα.

* Η κατάργηση και τροποποίηση κανονισμών εργασίας προσωπικού με νόμο.

Ηθελημένα οι νεοφιλελεύθεροι εμπνευστές των πολιτικών αυτών έχουν ξεχάσει τα αλλεπάλληλα προγράμματα εξυγίανσης της Ολυμπιακής και του ΟΣΕ με τα οποία πάγωσαν και περιόρισαν μισθούς, κατήργησαν συλλογικές συμβάσεις, περιόρισαν εργασιακά δικαιώματα. Η κατάληξη ήταν το να πουλήσουν την Ολυμπιακή και να οδεύουμε σήμερα στη συγχώνευσή της με την Aegean και σε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο στον χώρο και να δρομολογείται η εκποίηση του ΟΣΕ συνεπικουρούμενη από την πλήρη κατεδάφιση μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την κατάργηση όλων των συλλογικών συμβάσεων που έχουν υπογραφεί και με την απειλή της απόλυσης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι των εργαζόμενων.

Ποιος εργαζόμενος και ιδιαίτερα οι προσληφθέντες μετά την 1/1/93 μπορεί να αποδεχθεί τα διαφορετικά ασφαλιστικά καθεστώτα που ίσχυσαν για παλαιούς και νέους;

Ποιος εργαζόμενος και ιδιαίτερα νέος μπορεί να ξεχάσει τα διαφορετικά εργασιακά καθεστώτα για παλαιούς και νέους που καθιερώθηκαν κατ’ αρχήν στον ΟΤΕ και στη συνέχεια σε όλες τις ΔΕΚΟ με κυριότερο θέμα την κατάργηση της σταθερότητας της εργασίας των νέων;

Τι απέδωσε άραγε η αλλαγή στο πλαίσιο των προσλήψεων, η αποψίλωση και του τελευταίου ίχνους διαφάνειας και αξιοκρατίας, καθώς και η κατάργηση και τροποποίηση των κανονισμών εργασίας με νόμο;

Τέλος τον τελευταίο χρόνο είχαμε την ανελέητη επίθεση που εκπορεύεται από τη συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα και που στο σύνολό της αφορά και τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ:

 

Μειώθηκαν οι μισθοί

Καταργήθηκαν τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων όπως και το επίδομα κανονικής άδειας και αντικαταστάθηκαν από μικρά επιδόματα.

Μπήκαν οι βάσεις για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Καταργήθηκε ο κατώτατος μισθός.

Ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) μπήκε στο γύψο και απαγορεύεται να αποφασίζει αυξήσεις πάνω από το 0% που υπέγραψε η ΓΣΕΕ για φέτος.

Αυξήθηκε το όριο των ομαδικών απολύσεων και μειώθηκε η αποζημίωση λόγω απόλυσης.

Κατεδαφίστηκε το ασφαλιστικό σύστημα.

Αυξήθηκαν οι άμεσοι φόροι με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και είχαμε απανωτές αυξήσεις στους φόρους στα καύσιμα, στα ποτά, στα τσιγάρα και στο ΦΠΑ.

Ούτε αυτά όμως ούτε τα άλλα απέδωσαν τίποτε. Ωστόσο με τις ευλογίες της τρόικας και ομπρέλα το ίδιο ιδεολόγημα μας λένε σήμερα ότι ήρθε η ώρα να αρθεί η μονιμότητα όπου δεν έχει καταργηθεί, να μειωθούν ξανά οι μισθοί, να καταργηθούν τελείως οι συμβάσεις, να συνθλιβούν οι εργασιακές σχέσεις και τα όποια εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει πράγματα τα οποία αποτελούν σύμφωνα με τους εμπνευστές των πολιτικών αυτών την πηγή και την αιτία για όλα τα προβλήματα των δημόσιων επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα οι ίδιοι αποσιωπούν το γεγονός ότι για τα προβλήματα που παρουσιάζουν οι δημόσιες επιχειρήσεις οι βασικοί υπεύθυνοι είναι τα δύο μεγάλα κόμματα και οι πολιτικές τους. Η κακοδιοίκηση, η κακοδιαχείριση, η αναξιοκρατία και ρουσφετοκρατία σε θέματα πρόσληψης και εξέλιξης του προσωπικού, οι πελατειακές σχέσεις, η απουσία οργάνωσης και σχεδιασμού, η αδιαφάνεια και τα στεγανά σε σημαντικές αποφάσεις, η ανελέητη επίθεση που δέχονται συχνά πυκνά οι ΔΕΚΟ και οι εργαζόμενοι από αυτόκλητα ορισθέντες κριτές αλλά και τα προβλήματα που δημιουργούν αυτές καθ’ αυτές οι κυβερνητικές κατευθύνσεις και πολιτικές είναι οι βασικές αιτίες για τα προβλήματα που παρουσιάζουν σήμερα οι δημόσιες επιχειρήσεις.

Η αποσιώπηση των αιτιών αυτών οδηγεί στην εύκολη ενοχοποίηση των εργαζόμενων, της σταθερότητας της απασχόλησης και των εργασιακών και μισθολογικών τους δικαιωμάτων και έρχεται σε αντίθεση με την επιστημονικά τεκμηριωμένη αρχή σύμφωνα με την οποία η ασφάλεια στην απασχόληση και οι ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας και αμοιβών συνιστούν βασικούς συντελεστές παραγωγικότητας, ενώ η ανασφάλεια φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα (Γιάννης Κουζής περιοδικό Ενημέρωση ΙΝΕ ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ).

Είναι προφανές ότι η επίθεση αυτή δεν γίνεται για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και τα ελλείμματα των δημόσιων επιχειρήσεων. Η επίθεση αυτή γίνεται ώστε να φύγουν και τα τελευταία εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν τον προηγούμενο αιώνα, καθώς και για να καμφθεί πλήρως ένα από τα πιο οργανωμένα συνδικαλιστικά κομμάτι της μισθωτής εργασίας. Οι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι που καθορίζουν πλέον τις πολιτικές εξελίξεις δεν αρκούνται απλά στην ιδιωτικοποίηση, Απαιτούν και θέλουν η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων να μη συνοδεύεται από εργασιακά βαρίδια και αυτό θέλει να τους δώσει η κυβέρνηση.

Με βάση τα παραπάνω είναι σαφές ότι τόσο το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων όσο και το ζήτημα της κυβερνητικής επίθεσης στα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσα από τη δημιουργία ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ενάντια στο Μνημόνιο και στις πολιτικές που εκπορεύονται απ’ αυτό.

Για άλλη μια φορά θα επαναλάβουμε την αναγκαιότητα της συστράτευσης όλων των δυνάμεων της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς σε ένα αγώνα που στόχο θα έχει την έξοδο της χώρας από τον μηχανισμό της τρόικας και την προβολή και επιβολή μιας άλλης εναλλακτικής πολιτικής διεξόδου από την κρίση που στο επίκεντρό της θα έχει την κοινωνία και τα δικαιώματά της και όχι το πώς θα πάρουν οι δανειστές και τοκογλύφοι τα λεφτά τους και τα κέρδη τους.