Από το «Μολών λαβέ» στο….. μάζεψτα να φύγουμε

Από το «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» στο «μάζεψτα γρήγορα να φύγουμε»

Και η σεμνή παράσταση έλαβε τέλος. Το καρακιτσάτο πανώ της ΔΑΚΕ-ΕΥΔΑΠ μαζεύτηκε και το ερώτημα στα μυαλά των συναδέλφων παραμένει:

Ποιος είναι ο Λεωνίδας και ποιος ο Εφιάλτης;

Είναι Λεωνίδας αυτός που ανέβηκε τις σκάλες καταψήφισε και έφυγε και Εφιάλτης αυτός που δεν τις ανέβηκε και προτίμησε να πάει για τσίπουρα ή το αντίθετο;

Συμπαιγνία της ΠΑΣΚΕ ή εμπαιγμός της ΔΑΚΕ; Για να το αποφασίσουν οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι, ό ένας κάνει κατάληψη μόνος του και ό άλλος τρίωρη στάση που αθροιστικά δεν συγκέντρωσαν ούτε το 1/3 των υποψηφίων που είχαν και οι δύο μαζί στις τελευταίες εκλογές για εκπροσώπους εργαζομένων στο Δ.Σ. της εταιρείας.

Ποιος ο σκοπός και ο στόχος της κατάληψης και της στάσης εργασίας;

Να παρθούν πίσω οι περικοπές γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε;

ΟΧΙ. -Να καταγγείλουμε τη Διοίκηση για εμπαιγμό.

Και ποιος είναι ο εμπαιγμός ρε παιδιά;

Ότι η Διοίκηση υπογράφει αυτό που εσείς είχατε συμφωνήσει, υπογράφοντας τη ΣΣΕ, που ήταν απαραίτητη προϋπόθεση να γίνουν αποδεκτές οι περικοπές μισθών του 4024/2011 κατά 35% σε σχέση με τις 31/12/2009;

Ναι αλλά να τις υπογράψει το ΤΑΙΠΕΔ που ανήκουμε.

Και από πότε στην ΕΥΔΑΠ δεχόμαστε ότι το ΤΑΙΠΕΔ είναι ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης και όχι το Ελληνικό Δημόσιο;

Η ουσία είναι ότι υπογράφηκε μια ΣΣΕ με δραματικές μειώσεις αποδοχών, για να εξασφαλισθούν οι θέσεις εργασίας για ένα διάστημα. Η ΟΜΕ- ΕΥΔΑΠ είχε τη κρυφή ή και φανερή επιθυμία, από τις εκλογές θα βγει μια κυβέρνηση που ή θα ακυρώσει τους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου ή τουλάχιστον θα «επαναδιαπραγματευθεί» τους νόμους που αφορούν τα εργασιακά. Αυτή η κυβέρνηση δεν προέκυψε. Αντίθετα προέκυψε μια κυβέρνηση τρόικας εσωτερικού που εφαρμόζει πιστά το μνημόνιο και τις εντολές της τρόικας εξωτερικού. Και τώρα τρέχουν ο ένας πετάξει τη καυτή πατάτα στον άλλο.

Όλη αυτή η ιστορία παραλόγου αποδεικνύει ότι το συνδικαλιστικό κίνημα όπως το ξέραμε τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια εξάντλησε τα όρια του. Δεν έχει γραμμή αντίστασης,  δεν έχει σχέδιο αντιμετώπισης των καταιγιστικών επιθέσεων που δέχεται. Απλώς συνδικαλιστές των δύο μεγάλων μέχρι σήμερα παρατάξεων, μετά από κάθε ήττα,  τρέχουν δεξιά και αριστερά σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα επιρρίπτοντας ευθύνες ο ένας στον άλλο και οι δύο μαζί στους εργαζόμενους που κοιμούνται, δεν συμμετέχουν, είναι βολεμένοι, που κάποτε τους εξυπηρετούσαμε και τώρα μας γράφουν κλπ. Η πολιτική της συναίνεσης της υποταγής της «διαλλακτικότητας» απέτυχε παταγωδώς. Κάθε υποχώρηση για κατοχύρωση κεκτημένων έφερε νέες υποχωρήσεις και νέες ήττες.

Εδώ που φτάσαμε η γραμμή αντίστασης για να μην περάσουν οι περικοπές ήταν μία και έπρεπε να είναι ξεκάθαρη από την αρχή στη Διοίκηση, δηλαδή στη κυβέρνηση.

ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ.

ΑΝ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ  ΕΥΘΥΝΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ.

ΜΟΝΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΊΧΑΜΕ.

Αλλά δυστυχώς η ηγετική ομάδα της ΟΜΕ-ΕΥΔΑΠ επέλεξε άλλη μια φορά τον δρόμο της συναίνεσης και της υποταγής. Δεν απευθύνθηκε ανοικτά στους εργαζόμενους μέσα από ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες.  Δεν έλαβε υπόψη της καν τη αγωνιστική διάθεση των συναδέλφων που εκδηλώθηκε με τις συνεχείς καταλήψεις. Και το κυριότερο δεν φαίνεται να παραδειγματίζεται από τα συνεχή λάθη με τα τραγικά αυτά αποτελέσματα.

Ο τρόπος ξεπουλήματος της ΑΤΕ, βράδυ Παρασκευής,  δείχνει και τον τρόπο που θα ακολουθηθεί για την ΕΥΔΑΠ αλλά και για τις υπόλοιπες εταιρείες.

Τώρα, στη κυριολεξία τώρα,  συνελεύσεις εργαζομένων, πρόγραμμα δράσης, άνοιγμα στη κοινωνία, αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται, συντονισμός με άλλες ΔΕΚΟ, συμμετοχή στα κινήματα υπεράσπισης του νερού που αναπτύσσονται στις γειτονιές, ώστε να δημιουργηθεί ένα πλατύ μέτωπο υπεράσπισης της Δημόσιας Περιουσίας, του νερού, και των υπόλοιπων κοινωνικών αγαθών.

Οι συνελεύσεις των συναδέλφων στους τόπους εργασίας θα δώσουν την ευκαιρία σε όλους να συζητήσουν, να καθορίσουν τα αιτήματα και τους τρόπους δράσης, ώστε:

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ.

   Για να προλάβω ορισμένους, Δεν διαλύουμε τα σωματεία, δεν διαλύουμε την Ομοσπονδία, ούτε δημιουργούμε νέα. Δεν θέλουμε να διαιρέσουμε αλλά να πολλαπλασιάσουμε. Θέλουμε τα υπάρχοντα να κινητοποιηθούν, να δράσουν με σχέδιο και διάρκεια, να συντονίσουν τον αγώνα, στηριγμένα στις παραδόσεις και στις αξίες και τις παρακαταθήκες του συνδικαλιστικού κινήματος σε μια ριζοσπαστική, ταξική αγωνιστική κατεύθυνση.

Η εποχή των σωτήρων και των φωστήρων τελείωσε οριστικά.

Σωματεία ταξικά, χώροι συνάντησης και δράσης για όλους τους εργαζόμενους.

Το ανοικτό πλαίσιο που βάζει η «Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Συνταξιούχων της ΕΥΔΑΠ»  αποτελεί την βάση για τη συσπείρωση των συναδέλφων.

Βασίλης Τσόκαλης