Του Τάσου Πετρόπουλου*
Κανείς στο παρελθόν δεν αποτόλμησε να καταργήσει θεμελιώδεις θεσμούς του δικαίου της εργασίας. Γι’ αυτό και ντρέπονται να ομολογήσουν ότι κατήργησαν το Συλλογικό Εργατικό Δίκαιο που οικοδομήθηκε με αγώνες και αίμα.
Εισηγήθηκαν και ψήφισαν την κατάργησή του με έναν χλευαστικό για τη νοημοσύνη μας τίτλο: «Μέτρα για την ενθάρρυνση της επαναδιαπραγμάτευσης των συλλογικών συμβάσεων».
Παραβίασαν έξι τουλάχιστον άρθρα του Συντάγματος, τέσσερις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας, τα άρθρα 4 και 6 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, το άρθρο 151 της Συνθήκης της Λισσαβώνας, αρκετές διατάξεις του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων υπό τον τίτλο IV (Αλληλεγγύη) και το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ασκώντας την πολιτική ως τέχνη της παραπλάνησης, καλούν εργοδοτικές οργανώσεις και συνδικάτα να επαναφέρουν σε ισχύ όλα όσα οι ίδιοι κατήργησαν.
Η κυβέρνηση προσποιείται ότι αφήνει στα συνδικάτα την «ελευθερία» να συμφωνήσουν και πάλι τους όρους αμοιβής και εργασίας που οικοδομούνταν από το 1935, καθώς από τότε και μέχρι την 14.2.2012, οι όροι των συλλογικών συμβάσεων που καταγγέλλονταν, αν δεν τροποποιούνταν, εξακολουθούσαν να ισχύουν στο πεδίο των ατομικών συμβάσεων.
Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Τρίτης 28.2.2012, θέλησε να αποτελειώσει ό, τι διέφυγε από το ν. 4046/14.2.2012. Απόφαση που, αν προσβληθεί από τις θιγόμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις, σύντομα θα κληθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας να ακυρώσει. Και τούτο διότι, χωρίς να έχει εξοπλιστεί με εξουσιοδότηση νόμου, το Υπουργικό Συμβούλιο «κατήργησε», μεταξύ άλλων, ακόμη και ατομικές συμβάσεις που έχουν ρήτρα μονιμότητας καθώς και όλους τους λοιπούς, πλέον των αμοιβών, κανονιστικούς όρους (ωράρια, άδειες κ.λπ.), συμπεριλαμβανομένων και των περιορισμών εκείνων που, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, απέκλειαν ή δυσχέραιναν τις απολύσεις.
Καιρός να ξαναβρεί η πολιτική τον ξεχασμένο προορισμό της. Να οργανωθούν όλοι οι εργαζόμενοι σε συνδικαλιστικές οργανώσεις για να αναμετρηθούν στις αναπόφευκτες συγκρούσεις που εγκυμονεί η κατάργηση της Διαιτησίας. Διότι δεν αρκεί να πείθουμε πως έχουμε δίκιο. Ότι έχουμε δίκιο ομολογούν κι εκείνοι που επέβαλαν την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας. Πρέπει και να νικήσουμε.
* Ο Τάσος Πετρόπουλος είναι δικηγόρος – εργατολόγος
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΥΔΑΠ 